X

Rode kringen verspringen voor haar gesloten ogen, 

Omlijsting van gouden rand, 

Roteert het geheel, 

Vraag me af of duizelig zijn zicht beperkt tot mijn hoofd, 

Voeten lijken te kloppen, 

In mijn onoplettendheid verdraai ik mezelf in een nieuwe rol, 

Opgesloten in de keuzevrijheid om voor vrijheid te kiezen, 

Lach ik als een boer met kiespijn, 

Stap in de trein richting den Bosch, 

Tranen kleuren mijn wangen tot waterverf portret, 

Geef het gele pasje aan, 

Ze zijn het niet eens, 

De een straft me terwijl de ander door de vingers haar rug naar me keert, 

De poëzie schuilt overal, 

Maar bovenal in het ritme van mijn telefoon en been die hun trillingen afwisselen, 

Spanning en onzekerheid gecombineerd met een snufje angstzweet, 

Nog 2 procent voor hij doodgaat, 

Ik smeek om herzien bericht, 

Emoties in mijn lichaam overbieden elkaar, 

Wie mag eerst gevoeld worden, 

Zachte streling van verdriet neemt ontslag na het aannemen van razende woede, 

Ben nog steeds op mijn hoede onder mijn cap, 

Aangekomen met de tijdelijke ticket, 

Hij staat al te wachten, 

In gedachten zegt hij tegen me hoe vrouwelijk mijn problemen zijn, 

Neemt de vorm aan van synoniemen voor geslachtsdelen aaneengeregen, 

Derde sigaret en tweede rotonde, 

Mijn hand in zijn jaszak, 

Ook in de kou standvastig de lauwwarme gemoedstoestand, 

Geef mij maar een oase van tranen omhelst door woestijnzand, 

Ik hunker naar het wiebelen van tenen, 

Brandwond.

X

Wervelwind door zijn woorden,

Briesje in zijn lach,

De wallen onder zijn ogen,

Karakteriseren de herfstbladeren,

Uitgeputte energie,

Met de neiging naar loslaten,

In een scala van kleuren,

Vol levenslust en passie,

Zijn de maskers verstopt,

Het ziet er onschuldig uit,

Maar pas op,

De oppervlakte waar je op voortbeweegt,

Is gladder dan ijs,

Mocht je op de nerven van het geheugen,

Een afdruk met je schoen willen achterlaten,

Dan zal niet hij maar jij zijn,

Die valt. 

X

De dagen van verdrinken,

In je ogen,

Werden oorverdovend luid,

Veranderd in dagen van verdrinken,

Wat je woorden met me deden,

Gestreden tegen de fles,

Die mijn herinneringen flets maakt,

Maar er is geen winnen,

In wen verloren strijd,

Waar bijde partijen,

Elkaar enkel nog kunnen vleien,

Door de enkelband door te vijlen,

Tot vrijheid.

Zonder enige aankondiging,
Was het moment daar,
Waarop de treinen te laat waren,
Daar ik eens op tijd ben,
De tijd niet leek te lopen,
En gedachten niet stil stonden,
Toch vooruitgang van het grootste soort,
Ik ben niet langer gestoord,
Geloofde niet meer in niet geloven,
Mijn ogen onbedrogen bleven droog,
Niet langer bedorven maar vers,
Staan de woorden op de press,
De liefde is niet dood,
Omdat hij eens gestorven is,
De liefde is niet verdwenen,
Omdat hij eens geroofd is,
Zonder bewust te zijn,
Leek het wachten niet eens,
Als tellen die geteld werden,
Want er was geen hoop nodig,
Zekerheid was aanwezig,
Dat zijn aanwezigheid,
Zich zou tonen,
Welk uur dan ook.

X.

We klinken en klagen,
We drinken en plagen,
Er wordt getoast zonder brood,
Halve liters blijven gieten,
Alsof er een stortregen is,
Ik hoor voetbal en poëzie,
Gejuich en applaus,
Een "goede avond",
Op de beste,
Ik weet het zeker,
De spreker spreekt me erop aan,
Nederlands verstaan ze niet,
Maar ze verstaan me wel,
De taal van de liefde,
Hoeft niet altijd over liefde te gaan,
We knikken en klappen,
We pochen en lachen,
Dubble dare en promillage,
Formidabele combinatie,
Fruitautomaten die grinniken,
Stiften geven zelfs onzichtbaarheid,
Een verhaal,
Donkere hoeken bezoeken,
Tot om half het hele drietal,
Met gammel geval,
Hun bed terugvind,
Delen of breken,
Samen het deken halveren,
Ik zou zweren,
Het is allemaal een droom,
We klinken en klagen,
We drinken en plagen,
Tot onze dagen zijn geteld.

Literatour 2016, Buchmesse, Frankfurt.

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Het ogenschijnlijke geheel,

van een verdeelde geest, 

tijd slechts meetbaar, 

door de in en uitgang van vergetelheid, 

terwijl de slag vooruitstrevend slaat, 

staat zijn wereld stil, 

pril begin van een volwassen leven, 

geschilderd in onzichtbare inkt, 

zijn verhalen omgetoverd tot rimpelloze huid, 

uit de kluite gewassen jonge man, 

kan zijn toekomst al vast staan? 

In de stand van zaken... 

Glimlach neemt beslag op zijn gemoedstoestand, 

vind zijn hand in de charmante streling van gemis, 

vriend, wat staan de jaren je goed, 
stortvloed van gelukkige tegemoetkomingen in zijn eigen koninkrijk.

We met clean slates. 

Like ons op Facebook om op de hoogte te blijven!
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Zijn stem galoppeert in mijn gedachten,
"Op een zilveren dienblad gepresenteerd",
Maar zij die present zijn om als een presentje gepresenteerd te worden,
Begrijpen mijn affectie voor de vlucht in het jagen niet,
Hij die gemakkelijk komt,
Zal ik gemakkelijk laten gaan,
De straat is het bindweefsel tussen de kamers van mijn hart,
Maar niet de weg naar binnen,
Verbannen tussen de andere die smachten,
Maar niet lang genoeg wachten,
Om mijn aandacht te krijgen,
Door het stilzwijgend verbond,
Intimiteit kleeft in het plakken van een sticker,
Zit op de bodem van een blik krieltjes,
Of aan het herstellen van de schroeven,
Geheel naar mijn behoeven bewegen,
Op de skates die steeds op nieuw versteld worden,
Gewaarwording van de normalitaire verstandhouding,
Is de verstandigste move die je kan maken,
In het kortstondigste altijd durende verbond,
Wat je zal verwonden tot zelfs hechtingen,
De scheiding van levens niet meer kan hechten,
Rechtvaardig zijn is een deugd,
Maar wanneer je een ondeugend kind,
In je armen sluit alsof het de jouwe is,
Zal het onrecht varen tot het kielhalen,
Van een gebroken man,
Tussen schip en wal,
Slechts een formaliteit geworden is,
Mijn hartslag galoppeert in mijn borstkas,
"Jij leeft volgens je eigen normen en waarden",
Kon ik mezelf maar zo waarderen,
Dat het niet meer onder de norm lag.

And I am still wondering,
Was I?

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Ze is blind,

Mist in haar gedachten,

Sleept de regenwolk boven haar hoofd,

Mee naar iedere plek die ze bezoekt,

Het bedroefde lachje,

Laat haar mondhoeken,

Naar beneden draaien,

Ik zou haar kunnen laten lachen,

Zoals die avond in juli,

Rode wijn en pombeer chips,

Ze ratelt maar door over de hersenkronkels,

Die gedachten linken die ik niet begrijp,

Maar ik knik toch,

Als ze maar door blijft praten,

Ik ben verliefd op de stemmetjes,

Die ze aan iedere nieuwe gedachte geeft,

Haar woorden kleven aan mijn herinnering,

Ze had het per ongeluk gezegd,

Zelf niet eens in de gate,

Dat iemand die niet van je houdt,

Je houden wil,

Alsof je geliefd wordt over het houden van heen,

Maar waarheen gaan je dan?

Ze is blind,

Mist in haar gedachten,

Sleept het idee dat liefde aan de grond genageld zit,

Mee naar het hart van iedere man die ze bezat,

Het bedroefde lachje,

Laat haar mondhoeken,

Even met de teugels zwieren,

Voordat ze valt,

In mijn armen.

Memories...

Like this? Like us! Thanks :))

www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Dat je verlangd,
De jaren te kunnen tellen,
Op meer dan een hand,
Was nooit in haar gedachten opgekomen,
Toch was dan hier,
Het gevoel,
Dat doelt op deze exponentiële groei,
Van het in bloei staan,

Dat je huivert,
Wanneer de stuiver valt,
Die al te lang,
In de lucht leek te hangen,
Gedachten eindelijk op een rij,
Samen een rijtjes huis behuizen,

Dat je geniet,
Van het horen van de spaghetti,
Die hij afspoelt in het vergiet,
Niet dat je de saus lekker vind,
Maar het is heerlijk,
Om eerlijk te kunnen zeggen,
Wij eten samen,

Dat je verlangd,
De jaren te kunnen tellen,
Op mee dan een hand,
In het land der geliefde,
Met maar een de liefde bedrijven,
Zonder de andere winkels,
Te missen,
Want is mis je,
Meer.

It must have been you.

Like this? Like us! Thankssss
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Zachtjes zong ze in zijn oor,
Vals, dat wist ze wel,
Hij lachte, maar zei er niets van,
Ze had stiekem gehoopt,
Dat hij er een grapje van maakte,
Immers zou er dan enige kans bestaan,
Dat zij twee ooit door een deur,
Naar huis konden gaan,
Lichtjes streelde haar vinger langs zijn wang,

Te zoet dat wist ze wel,

Hij knipoogde, het zaadje is aangekomen,

Ze zijn aan het ontkiemen,

Wortel geschoten in de brakke grond,

Die de dansvloer behuisd,

Hand in hand over de straat lopen,

Rode blosjes op mijn wangen,

Deze herinnering,

Blijft in d lucht hangen,

Als zoete broodjes vers uit de oven,

Samen aan het ontbijt,

Dit is de goede oude tijd.

X

Dat je verdrinkt in de flessenhals,
Loopgraf van het moraal,
Egotrippen op de vooralsnog futuristische promillage,

Zij smaakt an sich,
Als terpentijn,
Utopisch laboratorium consumeert me,

Tot het in de vorm van typex,
Manifesteert over de herinneringen,
Van ooggetuigenverslagen,
Proef als impulsieve inoculatie,

Geen achterflap gebonden,
Onder de snelbinders,
Van mijn faillissement.

Heart strings.

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Leven in de wereld van drugs,
High terwijl je aan de grond genageld zit,
Vragen over het bezit van ruimte,
Spelen zich af in de plek,
Want ruimte met betekenis,
Betekend dat het een plek is,
Geen thuis maar ook geen afstand,
Comfortable bezinning,
In het beschouwen van het leven van bovenaf,
Verder weg schijnt dichterbij te zijn,
Kippenvel voelt orgastisch,
Ademhaling volgt net na het ritme van de plaat,
Gedoemd om zelfs in een zorgeloze staat,
Niet gelukzalig te zijn,
Liefde vind je niet,
Op de bodem van het glas,
Of door het aangezicht van de grijze mist,
Zwevend boven de wereld,
Foetus houding wiegt mijn gedachtes,
Zachtjes op en neer,
Gekluisterd aan het bed,
Na een minuten durende sigaret,
Zocht naar jou,
Vond leegte in mijn lichaam,
Leven in de wereld van drugs,
Maakte plaats voor jou in mijn hart,
Maar jij leeft binnen je eigen directie,
Vrij van wat je verbind aan mij,
Verlaat je me als ik niet kan kiezen,
Tussen de ruimte leeg of de plek gevonden?
Liefde vind je niet,
Op de bodem van het glas,
Maar je kunt er mij wel vinden,
Rond een uur of drie vannacht,
Ik wacht op je.

DRUGS

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

De was is verspreid over 6 verschillende manden,
Ik vertel mezelf,
Ze deed het niet expres,
Immers, ze heeft al een was gedraaid voor me,
Toch blijft mijn gedachte stuk lopen,
Op dat ze enkel opvul kleding gebruikte,
Om haar eigen was aan te vullen,
De onderbroeken en de sokken,
Ze weet hoeveel ik er heb,
18 setjes in totaal,
Eigenlijk had ik al weken geleden moeten wassen,
Maar ik wilde niet mee in de stroom,
Van draaikolken die zichzelf wel weer rein verklaren,
Toen ze allemaal op waren,
Heb ik een onderbroek van hem geleend,
En met zonder mijn eigen kleding aan,
Waste ik mijn shirt's en truien,
De sokken en slipjes,
In emmers en onder de douche,
Handwas met soda en minion badschuim,
Alles uitgewrongen over de kamer verspreid,
Toch voelt het dan anders aan,
Vraag me af bij de 4e wasmand die ik opvouw,
Waarom ze nog komt controleren of de was wel droog genoeg is,
Wil dat ik het nat mee neem niet genoeg zeggen dan?
De tijd op de teller van de wasmachine lijkt langzaam te gaan,
Ik staar door het raam naar buiten,
De tuin is precies zoals ze mij gelaten hebben,
Onaangeraakt sinds mijn vertrek,
Hier en daar iets nieuws ervoor gekocht,
Maar zonder aandacht,
Is de begroeiing van de vijver de heg ontschoten,
Zijn de helft van de planten dood,
En liggen de rotte appels en noten,
Verspreid over het ongemaaide gras,
Alsof het nooit anders was,
Mijn afwezigheid hier is te zien,
Maar het zal vast niet te voelen zijn,
Anders hadden ze mijn was wel in een machine gedraaid,
Het was al te laat,
De avond was bezaaid met miniscule beledigingen,
Die zich verschuilen in de kleinste bewegingen,
Het is te laat,
De vuile was hangt al uit.

I'm sorry.

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Geen zorgen,

Die bewaren we tot morgen,

Als we weer uit elkaar zijn,

Op onszelf aangewezen,

De les moeten lezen,

Alsof we nog nooit geschoold zijn,

Wanneer we in de banken zitten,

Rug recht en armen paraat,

Om mee te schrijven met de lectoraat,

Hij hier en ik daar,

Gescheiden alsof kleven,

Geen leven blijkt te zijn,

Misschien maar beter ook,

Wie gaat het ons vertellen,

Het gemist aan berichtjes en bellen,

Jouw stem om middernacht,

En het absurde geluid van hoe je lacht,

Het hoefde maar even te klinken,

Zo snel kun je verdrinken,

In de stoom van verliefd zijn,

Te grote teugen in een keer,

Ik verdronk,

In het geschenk dat jij me schonk. 

You'll always be my favorite "what if"

Like this? Like us! Thankssss

www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Dagen droegen droevigheid naar maanden van malen,
Die maken jaren van jagen op geluk,
Maar niet gelukt,
De essentie te pakken te krijgen,
Zwijgen leek gelijk te staan,
Aan vallen zonder overeind krabbelen,
Van brabbelen na rode wijn,
Wat babbelen tijdens koffie,
Naar praten in de ochtenduren,
Maar nog altijd muren omhoog,
Tijd vloog,
Met ontsnappingsplannen smeden,
Nooduitgang genoodzaakt te volgen,
In de volgende stap,
Traptreden bestreden om niet onderuit te gaan,
Toch gegleden door de gegeven duw,
Stuw meer,
Leer me te begrijpen dat sommige dingen niet te grijpen zijn,
Rijpen is een ander proces,
Wanneer er een processierups je wortels bedekt,
Waas strekt zich uit over de bazige basis,
Geraas is slechts geluid,
Dat de nieuwe tijd inluid,
Spuit 11 geen zorgen,
Op een dag na morgen valt het kwartje,
Mijn hoofdkwartier is nu hier,
Waar ik de afwas doe op mijn manier,
Borden nog voor de glazen,
Klink als toast aan het nieuwe flink,
Ring in mijn neus,
Kleinduimpje even sterk als de reus,
Geen getreuzel of geneuzel meer,
Peuzel mijn eigen hachje bij elkaar,
Scharrel zonder schaar om alle verbinding te behouden,
Mens,
Bouwen op je,
Maakt het grauwe in mijn dagen,
Het trouwe knuffel moment,
Zonder knopen of vulling een gevuld leven aan elkaar knopen,
Kleine stappen,
Net te behappen,
Maar het loopt.

You're not sorry.

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

And if I had won,
You had not been there,
You are not here,
To hold my hand,
To glunder upon my smile,
Where is the dad,
That tells the crowd,
That's my kid up there,
Where is the mom,
That saved a cookie for me,
Down the road,
As my nerves swerve up,
And now that I've won,
I'm not even close,
To winning,
I have not been there,
I am not here,
For I had lost myself,
In wondering,
Where were you?