"Zo ben ik, gewoon."

"Wil niet zeggen dat het het meest gebruikte excuus is, maar het is wel de standaard. Wat, beste lezer, hilarisch is gezien de pleidooi tot normaalheid daarmee vanzelfsprekende met gewoonte en doorsnee wordt afgekapt. Dus daar zitten we dan. Het blikje bruist af en toe een belletje omhoog. Ze kietelen aan mij tong, evenals de argumenten, en hoe slap het ook is, ik lach niet. Je moet het zien als een moment van sacrament nemen in de kerk, reageer je ongepast, dan doet de overduidelijk aanwijsbare reden er niet toe, de legitimiteit van de reactie ook niet. Je wordt bestempeld als drog. Zonder reden. Wederom, lachwekkend. Goed, wij waren in gesprek. De stad is mijn speeltuin. Het land mijn pretpark. De wereld het witte strand aan de voeten van de Bounty reclame (2001, RTL4). Wil niets zeggen over hoogmoed, want we moeten allemaal hoog inzetten. Maar, wie geen vrees kent weet pas hoe groot de angst is om te vallen, wanneer de achteruit kijkt. Ik maakte die fout. Ik keek achterom. De tegenspeler niet. Zijn auto bezit geen spiegels, hij rijdt simpelweg tot de benzine op is. Neemt een nieuwe auto. Hij doet me denken aan het type mens dat GTA speelt, en maar aanneemt dat je ranking daar iets van doen heeft met je status in het leven. Het kabbelt door. Iedereen wil uitspreken. Of ik kan laten uitspreken. Er wordt op de lip gebeten. Er worden velletjes langs nagelranden die eerst losgekrast zijn weggekrabt. De staat van zijn is bijzonder bekend maar ondertussen ook een vreemde. Hij doet alles bij het boekje. Opzich, respect. Maar ook, doorzichtbaar. Tegenspeler doet alles bij zijn Bijbel. Het is een wonder dat hij zo veel tijd gespendeerd heeft aan deze leesgang van preken perfectioneren, maar nog steeds geen voorganger is. Ik vertrek naar mijn familie. Denk aan tegenspeler. Wat zou hij passen in het nog minisculer dan kleinstedelijk. Geroemd worden. Maar er zit een verschil tussen geroemd, beroemd en berucht. Het moge duidelijk zijn op welke hij uit is. Dat zoiets een onmogelijke opgave is, wanneer je geen beoefenaar bent, is nog niet geland. Dat is dan ook hoe ik weet dat hij onbereikbaar is en blijft, vliegtuigstand."

Deze blog, en de andere projecten van Carmen steunen? Check dan eens hier om een kijkje te nemen bij alle merch, bundels & abbo's. 

"Hallo, ik ben nog niet dood."

"En nu je genoemd bent, Is er zoveel veranderd. Nu ze je naam kennen, Kun je er meer voor kopen? Heeft de reputatie, Iets anders opgeleverd, Dan schade. Nee, nee, Nog een keer, Nee, Natuurlijk niet. Om te denken, Dat een schijnbare, Vooruitsnellende, Een vrouw ooit, Ten goede, Of zou kunnen komen, Is als dromen, over, Maar nooit doen, Een wetenschap van niets, Gedeeld met niemand, En nergens geprint, We zullen nog langer wachten, Tot de vier jaar alsof het politiek, Ook weer voorbij gewaaid zijn, Het is, Politiek, En daarmee af, Doek dicht, Zaak gesloten, Carrière voorbij. Genoemd zijn zou genoeg moeten zijn. Voor een man dan. Voor een man op zijn minst. Als ik een man was geweest. Maar dat ben ik niet."

Deze blog, en de andere projecten van Carmen steunen? Check dan eens hier om een kijkje te nemen bij alle merch, bundels & abbo's. 

Third second chance.

You asked me,
"One more chance?"
Yet the question itself,
To me implies the answer,
I had given to many,
Chances.
You asked me,
"One more chance?"
This time,
The answer had changed,
So there I went..
"If you,
Bring me the sun,
So I can warm my soul again,
If you bring me the moon,
So soon,
I can think again,
If you bring me the stars,
So that I will shine again,
If you give me the earth,
For me to have a re-birth,
If you hand me over,
The horizon,
I'd been longing to hold,
Inside the palms of my hands,
Even if you could,
Then...
You still wouldn't make a chance...
Cause the horizon,
I longed to have so much,
I've passed long gone ago,
When you where still hung up,
On lost love,
And third second chances...."

Even if you hand me the horizon,
We only fell in love with each other,
For we couldn't have them...

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/blogcarmenverduyn

My second love, goodbye.

There where not much differences between my first and my second love,
Beginning to end, it seems like almost everything was planned,
Accept for this one little tiny difference,
He looked at me three times when he walked away,
The first time he would look once he was at the end of the driveway,
The second time he would smile with his eyes,
I was still looking even after goodbye,
Even when he had passed the second house of the street,
And the third, the last time,
He would laugh out loud and I would blow him one last kiss,
There just before the street that has and dead end,
Yet we never had a dead end,
Our end was just like our goodbye's,
Never the last one,
Three more strikes to go,
Laughs and kisses still on the horizon,
So go on, say goodbye,
Give me one last wave,
Before goodbye comes back around...

like this? like us! thanks :D
www.facebook.com/blogcarmenverduyn