X

Doorgezakte wallen knallen,
Haar expressie naar binnen,
Geen excuses,
Voor haar rode ogen,
Want ze is wederom bedrogen,
Door de prioriteit die is gevlogen,
Als een AK71,
Geen liefde om nog vast te houden,
Rouwen om de verloren staat van paraatheid,
Die spijt van de ring om haar vinger,
De slinger der conservativiteit,
glijd maar al te graag af richting,
Het graf van haar ziel,
Alle persoonlijkheid verloren,
Haar afgeschoren,
Naakt als een kind,
Blind van verwondering voor,
Het eigen lichaam,
Koud met brandwonden omhuld,
Het geduld is op,
Leegbloedend,
Schrijft ze zijn naam,
In de rode emulsie,
Zie wat mijn lief deed,
Jaloezie.

Onschuldigheid brand.

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

"Fragiele inhoud,

Die de doodskist behoud,

Alsof een lijk behouden kan worden,

Zoals er van gehouden is,

Zoals het wordt gemist,

Wanneer het tot as vergaat,

Wederkeert tot de stof,

Waaruit de lust ontstaan is,

Gemis aan stoffelijk overschot,

Schiet er vol van,

Geen lijk dat lijkt op hoe ze was,

Slechts een schim van de persoon,

Die ze is geweest,

Of misschien was ze toen wel een geest,

En nu slechts vormloos,

Gedaanteloos in de loze ruimte,

Tussen levend en volledig vergaan,

Gaat er iemand zijn,

Die haar gaan kan verstaan,

Als een compliment aan de achtergelaten tranen,

Die hun banen langs de wangen,

Met zout markeren,

Door de rode strepen van een schrale huid,

Die al te veel heeft gehuild,

De afgelopen dagen,

In de afloop van de gelopen race,

Vrees voor meer die vallen,

Hoop dat ze slechts struikelen,

Zodat ze nog eens overnieuw hun veters strikken,

Even stilstaan voordat het verhaal weer opnieuw begint,

Slechts knieën geschaaft,

Van de fragiele mens,

Die de wens van een ter dood veroordeelde,

Bevooroordeeld niet kan vervullen,

Door het vullen van een urn voor boven de haard,

Waar haar hart wederom opgesloten zal zijn,

Oneindige cirkel van aaneengesloten claustrofobische ruimten,

Die je de ruimte niet bieden,

Te leven wanneer je leeft,

Leed geleden in de breedste zin van het woord,

Gesmoord door het gevecht naar ademruimte,

Die gevonden werd in verstikking."

Fragile...

Like this? Like us! Thanks :))

www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Waarheen?

Te ver heengegaan,

Geen ontkomen meer aan.

Zijn telefoon gaat af,

Maar liefst drie keer,

Het idiote wekkertje,

Dat bij de eerste toon,

Haar droom smoort,

Alsof ze graag gestoord wil worden.

Diepe zucht in de morgen,

Niet omdat de zorgen verdwenen zijn,

Maar de zonneschijn te licht lijkt,

Tegen het uitgeveegde krijt,

Dat zwarte borden een grijze waas geeft,

Maar zonder letters toch kleeft,

Aan de kloven in haar geheugen.

Nog een keer snel voor hij doucht,

Begin alvast zelf zodat je tegelijk komt,

Prompt stoppen zijn bewegingen,

Toch al verder dan gedacht,

Ben geacht ook geluiden te maken,

Wanneer ik zijn onzekerheid wil staken.

Kaken niet op elkaar houden,

Vooral blijven praten,

Over de granaten die heen en weer vliegen,

Elke opmerking die ik maak,

Valt volledig uit smaak,

Raakt hem diep in zijn hart,

Elk moment aan de start van ruzie.

De gewoonte om alles gewoon op te pakken,

Moeten we eens laten liggen,

Vluchtigheid weer in de strijd mengen,

Van deze pick and mix emoties,

Want nootjes bewaren voor later,

Is het ultieme verlies,

Vergeten waar je ze bewaard,

Of de volgende ochtend toch in de prullenbak,

Terwijl de snak naar evenwichtige smaak,

Al te vaak overheerst.

Achterop zijn fiets,

Armen omhelzen zijn heupen,

Met een hand stuurt hij met de ander,

Lichte aanrakingen langs mijn elleboog,

Rijden omhoog over lucht,

Vlucht in het idee dat we vliegen,

Geen grip op realiteit,

Geen morgen,

Geen spijt,

Vlucht in het idee dat we vliegen.

We Californicated each other with pleasure

Like this? Like us! Thanks :))
`www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Ga jij ook nog een eigen leven zoeken?
Vraagt de spiegel aan me,
Zonder pardon,
Als een bom op mijn hart,
Is dit leven dan niet genoeg?
Moet ik nog meer reizen,
Om tot zogenaamde verlichting te komen...
Moet ik nog meer ervaren,
Om deskundige te worden,
Of zijn er specifieke activiteiten,
Die vallen binnen het mom van eigen leven,
Daar waar ik iedere dag adem,
Mijn hart nog slaat als de drums in de kelder,
Is dat geen leven?
Mijn eigen leven is schrijven,
Overal sleep ik de boeken en laptop heen,
Als een blok aan mijn been,
De zwaarte van de lichtheid die me oppakt,
Wanneer ik de verpakking,
Van mijn lichaam af mag scheuren,
De lege bladzijdes mag vullen,
Alsof het voelen van emoties niet genoeg is,
Je ze moet kunnen begrijpen,
Tot in de uiterste lijnen van zelfkennis,
Een gemis aan rust,
In de lust naar drukte en chaos,
Die het spiegelhuis abuis projecteert,
Van mijn hoofd naar mijn hart,
Schot in de roos,
Van de broze pop,
Met lappen aan elkaar geweven,
Maar heeft ze ooit echt gekregen,
Wat ze wilde?
Een eigen leven,
Gevonden?

Still hiding behind shades,
Cause the sun is just too bright,
For the eyes that never,
Saw light. 

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

Far beneath,
Millions of memories,
I've got one stored,
Where someone,
Who I used to know,
That seemed an awful lot like you,
Told me that,
He couldn't be with me,
For the world was at me feet,
And he was scared,
To take another step,
You just go out into your world,
He told me,
Find what it is your looking for,
At that moment,
I resented you,
Telling me I have all the chances,
But you won't take one on me,
Now it seems that after,
Years of wondering,
Who we could've been,
We only could have been,
The one thing holding me back,
By not granting me your love,
I went out and found,
That love is not bound,
By your body,
It is not what I wanted from you,
And funny thing being,
That by putting me down,
You helped me up,
For all the screams and the fights,
I'm not about to apologize,
A thank you won't go your way,
But just remember when I say,
It was an old friend of mine at the time,
Who told me it wasn't made to go unnoticed,
That got me to write,
Despite of my doubts.

More? Go to our FB and Like us.
We'll keep you posted!
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

"Feestjes in je kelder, 

die jij openstelt alsof geheimen, 

openbaar gedeeld worden als profielfoto's, 

maar de schetsen die jou profiel scheppen, 

doen me denken aan opscheppers waar ik mee opgescheept zit, 

dromerig door het leven, 

als vereeuwigde verdoving voor de vlammen, 

die mijn voeten laten dansen, 

recht in je armen, 

niet gevallen maar wel gestruikeld, v

eters verstrikt in het verlengde van verveelde namiddagen, 

waar de alarmbellen opdagen na vragen over kwadraat, 

kan het kwaad, 

om een a en b samen te voegen alsof ze bestemd zijn een C te vormen, 

wormen consumeren de helft van wie ik was, 

rest past perfect tegen je schouder aan, 

dicht bij fantasie toch verwijderd van onze wensen, 

samengevoegd tot realiteit, die tot spijt, 

niet blijft zoals de bijt markeringen ook langzaam vervagen, 

niet gelaagd toch uitgedaagd je pellen, 

alsof je kern niet in de kelder met open toegang hangt, 

als een stel tienerjongens, 

naïef genoeg te geloven dat je geloof in mij, 

me vrij stelt op de dag des oordeels, 

gedeeltelijk waar, daar ik een deel van jou ben, 

maar je me niet herkent, 

wanneer het zand van mijn graf is geveegd, 

en ik me weer begeef, op de befaamde begaande grond." 

More? Stay up to date? 

www.facebook.com/carmen.verduyn

X.

Vains got drained,
Out of the habit,
To inflict pain,
When too much pleasure,
Is granted,
Hit after blow,
The show is closed,
No where to go,
No place to call home,
Silently roam the streets'
When day has fallen,
Into twilight scene,
Cap turned backwards,
Sweater two sizes too big,
Hanging around my shoulders,
Ears plugged in on full sound,
The ground beneath my feet,
Trembling,
Just on more step,
To fall into the power trip,
Ballads comfort me,
As the shadow that seems my only friend,
Vanished when I closed my eyes,
Wondering,
Just how to stand up again,
As I make my way,
Down town.

Music is my healing

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X

"Als een oneindig treinspoor waar de stoptrein nooit het station haalt, 

vlogen de weken voorbij met hoge snelheid, 

wisselstoring in zijn brein, 

zorgde voor kortsluiting aan de remmen, 

heen of terugweg was onbekend, 

hier bent u nu te voorbarig, 

verlangend naar analytisch vermogen voor zelfonderzoek, 

leek als het uitdelen van boeken aan zij die niet geletterd waren, 

onmogelijke opgave, van het opgeven jezelf te begrijpen, 

want begrip voor zichzelf zou hij niet op kunnen brengen, 

wanneer hij al zijn vergrepen op een rij zou zetten, 

acceptatie het sleutelwoord, bleef op slot, 

coupè na coupè doorlopend, 

ieder was leeg, 

veeg van realisme door zijn nachtmerrie, 

maar ik ben toch niet alleen? 

Herrie op de achtergrond ontwaakt zijn onderbewuste, 

die de gebluste branden van ontsporing langzaam wil laten smeulen, 

rookgordijnen van opgeblazen gedachtes, 

vertroebelen het beeld dat zijn ogen weergeeft, 

het leven dat hij beleefd, 

wanneer hij zijn ogen opslaat om ze na een ristretto weer teneergeslagen te laten hangen, geschenk geschonken voor de slaapdronken, 

die loos hun zinnen vertalen, in de taal van verhalen die nooit verteld werden, 

telt hij de uren slaap op, 5, 6, en een half, nog maar eens omdraaien dan, 

met ogen open staren, naar het voortvaren van zijn leven, 

het is niet geleefd."

Train keeps on rolling down the tracks...

X.

Plastic bag,
Filled with the beer,
That does not,
Make me call you,
My dear,
Rather I would have had,
Poured something stronger then me,
But little do we know,
When we go to lost places,
Joining the group,
Dreaming about a coup,
In literature,
If ever,
Then now,
May truth be told,
Two blondines,
Walk the street,
Looking for a nice foreign treat,
We sit across,
And call out,
The more the merrier,
I wonder if thy know,
Just how much,
I've been waiting,
For a moment like this,
To talk to a stranger,
That seems a better friend,
Then those I have,
About you and you and you,
For he does not judge,
My habit of hanging on,
To all that we've lost,
He understands,
It's the talk of booze,
Or love.

Choose, choose, choose,
Who are your friends,
Who is your family?

Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

X.

"Zijn verlangen naar de toekomst, 

die hem niet toe komt, 

was als de ultieme zelfmutilatie, 

juist in die spiegeling, 

van destructief gedrag, 

lag de aantrekkingskracht besloten, 

genoten van het aansporen van elkaar,

om daarna terug te vallen op "ja maar", 

gekozen om de lieveminnekozingen achterwegen te laten, 

omdat verlaten eerder in de straten vastgebijteld lag, 

zijn pogingen de belofte te verloochenen en toch aanrakingen aan te raken, 

glijden van me af als een satijnen omslagdoek, 

zijn broek enkel om zijn enkels heen, 

voeten onzichtbaar maar sokken wel uit, 

consensus over compromis sluiten, 

die als sluipmoordenaar me al te graag wil influisteren, 

maar dus niet precies wat je wil, 

net niet voldaan, 

druppels vocht of tranen, 

zie daar het verschil in de prille schim, 

die wanneer de schemering valt, 

het licht niet langer vast kan houden, 

omdat het mij erboven verkiest, 

verlies hij altijd, 

zijn hart verbiedt ik zichzelf volledig te tonen, 

want ik wil niet wonen, 

in dit liefdesnest, 

niet iedere dag getest te worden aan loyaliteit, 

die geheid niet slaagt, 

wanneer hij vraagt om minder krassen en meer kansen, 

mijn hand te mogen houden, 

slechts los vast." 

Ik protesteer omdat ik besta.

Like this? Like us! Thanksssss :))

www.facebook.com/carmen.verduyn

Reactie op dit stuk? Laat het hier beneden achter!

X.

"She tried to understand. 

But it seemed the color of her skin had made that impossible. 

She wanted to believe that it was over. 

That racism belonged to the past. 

It did not fit in her perfect happy world,

where all go hand in hand. 

The news she banished from her life years ago. 

All the negativity. 

Newspapers where only used to add or create with, 

not to read. 

Yet now that just a few miles from her passing by life, 

there had been this hurtful act of hate. 

She had no choice any longer but to admit, 

that in this everyday life, 

not a day goes by without war, 

without the battle of search for a bitter better. 

She finally realised now, 

she had to put in more effort to try and understand how it must feel like. 

So she put on high heels and shorts and got called out as a "whore", 

so she dressed in snapback caps and huge hoodies to find, 

store managers asking her "if they could check her backpack", 

she used accents and saw how people acted as if she was stupid. 

To understand not only how someone's shoes feel, 

but also whats under their skin... 

She decided to paint it black, 

surprise, surprise underneath black skin, 

is the same flesh as she used to live in. 

Layered, equally." 

It's all layered equally

Like this? Like us! Thanks :))

www.facebook.com/carmen.verduyn

Opinion on the matter? Leave a comment below!