X
Waarheen?
Like this? Like us! Thanks :))
`www.facebook.com/carmen.verduyn
Te ver heengegaan,
Geen ontkomen meer aan.
Zijn telefoon gaat af,
Maar liefst drie keer,
Het idiote wekkertje,
Dat bij de eerste toon,
Haar droom smoort,
Alsof ze graag gestoord wil worden.
Diepe zucht in de morgen,
Niet omdat de zorgen verdwenen zijn,
Maar de zonneschijn te licht lijkt,
Tegen het uitgeveegde krijt,
Dat zwarte borden een grijze waas geeft,
Maar zonder letters toch kleeft,
Aan de kloven in haar geheugen.
Nog een keer snel voor hij doucht,
Begin alvast zelf zodat je tegelijk komt,
Prompt stoppen zijn bewegingen,
Toch al verder dan gedacht,
Ben geacht ook geluiden te maken,
Wanneer ik zijn onzekerheid wil staken.
Kaken niet op elkaar houden,
Vooral blijven praten,
Over de granaten die heen en weer vliegen,
Elke opmerking die ik maak,
Valt volledig uit smaak,
Raakt hem diep in zijn hart,
Elk moment aan de start van ruzie.
De gewoonte om alles gewoon op te pakken,
Moeten we eens laten liggen,
Vluchtigheid weer in de strijd mengen,
Van deze pick and mix emoties,
Want nootjes bewaren voor later,
Is het ultieme verlies,
Vergeten waar je ze bewaard,
Of de volgende ochtend toch in de prullenbak,
Terwijl de snak naar evenwichtige smaak,
Al te vaak overheerst.
Achterop zijn fiets,
Armen omhelzen zijn heupen,
Met een hand stuurt hij met de ander,
Lichte aanrakingen langs mijn elleboog,
Rijden omhoog over lucht,
Vlucht in het idee dat we vliegen,
Geen grip op realiteit,
Geen morgen,
Geen spijt,
Vlucht in het idee dat we vliegen.
We Californicated each other with pleasure |
Like this? Like us! Thanks :))
`www.facebook.com/carmen.verduyn
Comments