X

Allemachtig" fluisterde hij.

Slikte.

Zich vergrijpende aan het vergankelijke beeld.
Enkele seconden vastklampende aan tot de volgende ademhaling het beeld lichtelijk verstoord..

"Eventjes nog" de diep blauwe oceanen boezemen het beeld op de bodem. Pinnen de hartslag vast tot zij overslaat. .

"Dit is het" gaat hij verder. De hand glijdt over de heup, hijgend kieteld de warme adem mijn nek.

Zijn stem trilt soms wat, zoals het verleden dat ik kende, een vreemde die zweeg, en de stilte bindend liet.

Zijn stem wakkerd soms, als een kaarslichtje dat buiten onder de overkapping, haar laatste krachten overgevende aan het onsteken van licht.

"Ik ook van jou. Ik ook van jou." smiespeld zij in het kraagje van de rode trui. Als hij alles horen kon, dat aan de stoffelijkheid toevertrouwd werd, dan was er geen woord heilig gebleven.

"Nog even." Minuten. Uren. Dagen. Tuurend. Met handen omslagen nog steviger behoudende. De kopjes stelende alsof het er twee zijn.

Zachtjes zoekende naar dichtgevallen ogen, zuchtjes slakende zoetheid en licht betreedbare bloemvelden. Onbewogen optimistisch.

"Zie je dit?"

"Ons."

Beter, veel beter, ik zie het nauwelijks door de bijziendheid, maar ik voel het, met heel het hart.

Looking glass

X

"Je weet het, omdat de schuilkelder een zesde zintuig ontwikkeld. Je voelt de alarmsignalen nog voor de melding binnengebeld wordt. Je voelt de ontlading nog voor zij van de schouders gelift is. Alsof de lucht het spreekt. Alsof de geur het vermoeden doet. Je weet het, omdat het hart de eigen kamers laat bezeten laat wezen met, een zesde zintuig ontwikkeld. Dat altijd, klopt."

Monsters op muren

Aan de wand... Wie is het zachtste van het land?

"Begrijp, dat liefde een spiegel is.
Vleugels kunnen niet gegeven worden, zonder veren.
Warmte kan niet geschonken als een vers kopje thee, zonder het aansteken(lijke) van.
Ruimte kan niet gegund, zonder haar in te nemen.
Vrede kan niet bereikt alsof haven en grens gelijken, zonder handen ineengeslagen.
Liefde, is een spiegel. Glashard. Zij liegt er niet om. Geen suikerrandjes.
Begrijp, dat zij, niets meer of minder, dan het evenbeeld van twee presenteerd.
Zij verteld je wie je bent, waar je in geloofd, én wie de ander is, waar zij vandaan komen, naartoe gaan.
Begrijp, liefde is als een spiegel.
Er bestaat geen, je krijgt, wat je geeft. Zij is oneerlijk en koppig en onbezonnen als maar zijn kan, balans. Toch, het beeld, het beeld is zo eerlijk als de vrienden die geen blad voor de mond nemen. Als een waarschuwing of uitnodiging voor.
Begrijp, liefde is onlosmakelijk verbonden met. En vleugels, vleugels kunnen enkel zegevieren, wanneer twee, al veren koesterend de verlorene op de juiste plek terugsteken.
Er kan geen onbaadzuchtigheid, zonder groter gewin. Liefde.
Er kan geen oordeelvrij, zonder groter gewin. Onvoorwaardelijk.
Er kan geen vanzelfsprekendheid, zonder groter gewin. Mogen vragen, willen ontvangen.
Er kan geen geweldloos, zonder groter gewin. Geloof. Hoop. Liefde.
Begrijp, dat de liefde die een mens accepteerd, aanneemt, antwoord, de liefde is waarvan hij geloofd, dat hij deze verdient.
Begrijp, dat er soms, gehoopt wordt op een spiegel die liefde voorhoudt waarvan gewenst was, dat zij aannemelijk, antwoordend, acceptabel, zou, ook wanneer er het ongeloof leeft, dat het bij geluk in plaats van verdienste.
Liefde, is een ongeluk, dat in twee mensen tegelijkertijd spontaan plaatsvind, en gehoord, getroost, gevierd, geliefd en gezien wil, moet verdomme, door wie eenzelfde overkwam toen zij in de spiegel."

Tumblr never fails

Golven

"De stemmen kwamen niet uit de zee, slecht van de schuimkopjes die zichzelf kapot slaan gelijk aan de golven, tegen de rots.

De stemmen kwamen niet uit de zee, daar waren ze te oppervlakkig voor, kabbelend zonder enig effect op de stuwing.

De stemmen kwamen niet uit de zee, te schuchter en schraal, van troost niet te spreken. De stemmen waren niet doordrenkt van diepte, bezaten geen koi.

De stemmen kwamen niet uit de zee, vervoerden niet, niet van leven, niet uit noodzaak, niet van nature en niet vanuit zorg.

De stemmen kwamen niet uit de zee, daar was het te hol voor, ze was te leeg.

Stemmen uit zee, geven onbaatzuchtig, hun kracht, hun oeuvre, gevuld van ritme en kadans, stemmen uit zee, geven onvoorwaardelijk, met een diepte ongekend, vervoeren de ziel met het fluisteren van haar levenslust.

De stemmen kwamen niet uit de zee, daar was het te apathisch voor. Te oppervlakkig. Te zelfingenomen.

De stemmen kwamen niet uit de zee. Het waren stemmen van gestrand zijn en eisen van de zee, dat. Maar de zee, neemt niets, van wie haar respecteerd, de zee neemt enkel van zij die voor eigen gewin vissen."

Woestijn stemmen smaken naar zand in de mond.

IOS

"Het buitenhuis herstelde nooit meer van de aardbeving, het had dan wel rakelings de gronden gemist. Alsof het nog te redden. Misschien. Heel misschien. De tedere hoop van met zachte voet betreden, al wensende dat, de wereld niet vandaag breken zal. Als. Als. Als-maar... Naschokken lieten de onvermijdelijke val alsnog opleven. Onafgebroken zat ze daar dagen, nachten, te kijken. Onbewogen. Alsof lang genoeg verstenen de tijd zou kunnen doen terugkeren. En als zelfs Murakami's apathische zwijgeling uit Yamagata op kon staan. Dan kan toch, elk?"

QOTD

"Het was de apathie die het teniet deed. Daar is geen hoeveelheid empathie tegevenover te zetten, dat het recht, of trekken kan."

X

"Er is maar één God, één wil, één wet. Wie niet volgt, zal de hel op aarde trotseren moeten. " Schade, schande, schade"

Hoevaak de spiegel regen dan ook de huid pierced, nog altijd  koudbloedig tot het tegendeel bewezen. "Schaamte, schaamte, schaamte"

Er is maar één weg, dwarsdoorheen. De militanten zullen je nooit vergeven. "Zonde, zonde, zonde"

Wie gedoopt maar weigerd de wil te verdrinken in het toebehoren aan, zal gesmoord. "Schande, schande, schande"

Als vrouw pooch apathisch in de acceptatie te accommoderen dat het collectieve geheugen altijd tegenspreekt. "Schaamte, schaamte, schaamte"

Alles wat je zegt, kan tegen je gebruikt worden, je hebt het recht op te zwijgen, de plicht om te tong te ontdoen na vergissing. "Zonde, zonde, zonde"

QOTD

"En iedere keer dat een hoofdstuk met pijn en moeite aflopende, herinner ik mij, dat het tijd is om de bladzij blind om te slaan, want er is nog zo veel leven over, dat geleefd moet."

X

"Het was dan wel geen haat. Maar liefde was het zeker niet meer te noemen. Soms vroeg ik mij af of het überhaupt, ooit, je weet wel, was geweest. Nooit, zouden feitelijkheden troosten kunnen. Maar de onwetendheid. Sluit deuren van het grootste formaat. Geloof. Hoop. Liefde. Of wat geaccepteerd wordt als aftreksel van."