IOS

"Het buitenhuis herstelde nooit meer van de aardbeving, het had dan wel rakelings de gronden gemist. Alsof het nog te redden. Misschien. Heel misschien. De tedere hoop van met zachte voet betreden, al wensende dat, de wereld niet vandaag breken zal. Als. Als. Als-maar... Naschokken lieten de onvermijdelijke val alsnog opleven. Onafgebroken zat ze daar dagen, nachten, te kijken. Onbewogen. Alsof lang genoeg verstenen de tijd zou kunnen doen terugkeren. En als zelfs Murakami's apathische zwijgeling uit Yamagata op kon staan. Dan kan toch, elk?"