Golven

"De stemmen kwamen niet uit de zee, slecht van de schuimkopjes die zichzelf kapot slaan gelijk aan de golven, tegen de rots.

De stemmen kwamen niet uit de zee, daar waren ze te oppervlakkig voor, kabbelend zonder enig effect op de stuwing.

De stemmen kwamen niet uit de zee, te schuchter en schraal, van troost niet te spreken. De stemmen waren niet doordrenkt van diepte, bezaten geen koi.

De stemmen kwamen niet uit de zee, vervoerden niet, niet van leven, niet uit noodzaak, niet van nature en niet vanuit zorg.

De stemmen kwamen niet uit de zee, daar was het te hol voor, ze was te leeg.

Stemmen uit zee, geven onbaatzuchtig, hun kracht, hun oeuvre, gevuld van ritme en kadans, stemmen uit zee, geven onvoorwaardelijk, met een diepte ongekend, vervoeren de ziel met het fluisteren van haar levenslust.

De stemmen kwamen niet uit de zee, daar was het te apathisch voor. Te oppervlakkig. Te zelfingenomen.

De stemmen kwamen niet uit de zee. Het waren stemmen van gestrand zijn en eisen van de zee, dat. Maar de zee, neemt niets, van wie haar respecteerd, de zee neemt enkel van zij die voor eigen gewin vissen."

Woestijn stemmen smaken naar zand in de mond.