"Mitsuko"

"Ik wilde je bedanken, maar viel over mijn lamp,
Mijn hele leven al struikelt de bedrading van licht mijn vermogen stappen te kunnen zetten,
Zou graag willen zeggen dat ik haar zelfstandig aan en uit kan zetten,
Maar zelfs als de stekkers steviger vastgezet zijn dan mijn aandacht,
Dan nog mis ik de momenten dat zij duidelijk aan of uit moet zijn,
Ik ben eeuwig veroordeeld tot knipperlicht relatie met geluk,
Zalig is zij zeker, net als de duisternis die ze achterlaat,
Wanneer zij zonder waarschuwen uitdooft,
Daar waar ik dacht ons verhaalt te schrijven, opdat jij mijn iedere nood mag lezen, bleek jij allang het leeslampje van de zolder in de kelder gezet te hebben,
Dat jij niet eens de tijd nam om mijn schuw op waarde te schatten, mijn onvermogen het moment te knippen als verknipt ziet, het vergrijpt zich aan me nog meer,
Dan het botsen tegen muren en gesloten deuren, bij het gemist aan verlichting voor mijn voeten,
Ik wilde je bedanken, "voor watt?" "Alle lichturen die je in jaren omzette,"
Ondanks een tweede hands, de kitsch en het cliché, scheen jij, toch altijd een perfect functionerend design te zijn, 
De zwarte bedrading op kortsluiting te kunnen laten stuiten, En met schemerlicht haar aanzwengeligskabels enkele seconde grijs te doen vermoeden,
Weinig kon ik zo genieten van een lamp, waarvan ik weet, ooit, moet hij worden gekapt."

Comments

Popular Posts