X.

"Of je onopvallend binnen wil komen,
Het liefst kwam je altijd achterom,
Had ik niet in de gate dat je er al vijf minuten was,
Zodat blijven even gemakkelijk kan klinken,
Of je niet tegelijk met me door de deur wil lopen,
Als we andere paden in slaan,
We praten veel maar luisteren weinig,
Over rommeltjes, schoenen aandoen en gesprekken die we ooit voerde met andere,
Soms over dekbedovertrekken en bestek,
Dat het ons alledaags mag maken,
Onze wervels kan sturen tot steunen,
Bouwen aan een gezamenlijke rug die ons overeind kan houden,
Ik vraag je wanneer ik mijn hoofd op je hand mag laten rusten,
"Weet je nog, toen wij het wisten?"
Het moment van gaan waarop heen niet de vraag was,
Weer, geen verschil maakte in de wereld,
Jij mijn schoen aangaf en ik je shirt zocht,
Één sigaret genoeg was,
Wil je mij zo lang vasthouden,
Alsjeblieft, in mijn handen knijpen,
Tot de tinteling van jou lichaam drukkend op de mijne,
Me af laat vragen of dit samensmelting of pijn is,
Mag ik mijn gezicht zo lang op je palm laten rusten tot ik vergeet hoe zij eruit ziet, als ze met jou is?
Beloof je me je kin op mijn hoofd te leggen en je armen nog een laatste keer te sluiten,
Dat ik mijn ogen dicht mag hebben op het moment,
Je vingers me er nog een keer op drukken, dat,
Zelfs na jij voor de tweede keer de deur pas echt dichtkrijgt,
Je me nog zo warm achter laat,
Dat ik mezelf kan betichten van koorts,
Opdat ik mag vergeten hoe je huid op de mijne altijd kippenvel achterlaat,
Ik ga het koud krijgen, mijn balans verliezen als lopen over vrieskou in december,
Vastberaden stappen maken maar altijd angstig om weg te glijden,
De sneeuw, zij zal er langer liggen,
De lampjes in de kerstboom, zullen uren aan licht meer produceren,
En de lente bries zal mijn enkels vaker kussen en kriebelen,
Zelfs nog meer door je haar strelen,
Dan wij ooit hebben kunnen doen,
Je knikt, "Het is, wat het is."
Ik durf je nooit te vragen,
Ga je dan straks zeggen, "Het was, wat het was."

Comments

Popular Posts