"Charitatieve geschied anno nu."

"Schuldig aan iedere zonde. Dat een kat negen levens heeft moet een mens toch zeker weten wanneer het pas bij de achtste terrecht gesteld werd voor de eerste, passering van.

Hem treft geen blaam. Zoals onomstotelijk toch al gebleken moet zijn aan de hand van mijn talloze tot in detail natuurgetrouwe reconstructies van het menselijke in momentum.

Het spijt me. En ik zweer. Niets. Omdat er geen woord te geven is aan een gesloten hart. Dat een zonde begaan om een deugd te mogen treffen haar nooit rechtvaardigt zal de dag des oordeels luiden of haar daar juist het zwijgen op leggen. Het doet er niet toe, nu. Het geschiedde zoals het in het verleden zichzelf langzaam ontvouwde in een ochtend strekkende beweging, zo simpel als ontwaken, stond hij op en zette de eerste stap. Het geschiedde als een leugen, opdat zijn brein en de mijne, onze harten hoe verstrengeld ook, alsnog nooit een identiek geheugen laat staan levensverhaal gevuld van, zouden kunnen weergeven.

Blaam blaft wat naar mij over tafel, ik streek hem streng toe, of hij wel begrijpt, wie tegenover hem zit?

Ik ontmoette liefde, alsof zij vanzelfsprekend was, en terwijl ik vertrok scherpte zijn linkeroog tot messcherpe blik, volgde hij mij naar waar ik werkelijk met hem te spreken zat, zo recht in de kamers van mijn hart, en vroeg mij twijfelend, vriendelijk, ongedwongen zou je kunnen zeggen, of er iets was dat ik miste?

De liefde, de man, en, welja nu, ik. Dat was dat. En dit is dit.

Schuldig aan iedere zonde. Maar nog nooit zo zorgeloos geweest in het slaap waak bestaan van het dagelijkse in leven wezen. Een wezenlijk verschil.

Dat het een mens deugd doet soms te zondigen is zodanig een gezonde noodzaak om het verstand te kunnen voorzien van hét standpunt waar geen komma achter geplaats kan worden, maar waar pas echt ver voor gegaan wordt."