" Vl - Hoe?"

"Ergens waren wij midden in een onzinnige discussie beland.
Wij zaten daar te welles-en-nietes-en tussen het grappen en grollen door overmatig serieus.
Had er nooit echt langer dan in een vluchtige ochtendroes overna gedacht tijdens het klemmen van de hand tussen de benen.
Tot iemand in het passeren beklaagde "jullie lijken net een oud getrouwd stel"
En ik plots overvallen werd, door de gemakkelijkheid waarmee het beeld zich vormde, nestelde, hoe aantrekkelijk dat vertrouwde zichzelf als een verlangen in mij besloot.
Hoe, simpel, het zo eigens voelen kon, de genegheid waarmee de genoegendoening van de gedachte aan, genotzalig in het hart geborgen verder gedragen werd.
Ik wilde nooit, oud, getrouwd of een stel zijn, tot de stelligheid van het protest opeens niet meer zo belangrijk bleek, de argumenten kracht verloren, terwijl het beeld, van jouw gezicht morgen, iedere dag gedetailleerder, completer, tevredener, zo kleurrijk.
Stiekem. Stilletjes. Sluimerend.
Ergens waren wij middenin een onzinnige discussie beland.
En ik kon alleen nog maar denken, hoe vanzelfsprekend, toekomst, met de juiste gesprekspartner, spraakmakend."