Linieart

 "Ik werd opgevoed in lijnen, toch loop ik mijn leven lang in cirkels en beweeg ik met bogen. Mijn titel is enkel een troostrede die blijft herhalen waarom de troon niet onder derrière. Het is eerlijk, eerlijk waar, hoe zou ik nu vertrouwd kunnen?

En ik ben zo gewend geraakt aan onbegrepen dat het ondertussen inclusief en bij verzending besloten.
Was er maar één landkaart die geen grid maar 'n twizzler ondergrond schonk als speelterrein.
En daar waar de praat gepreekt is, de straat weer leeg is, een kind als deeg is opengereten, daar ligt mijn spijt, vers als ochtend dauw, hart op de mauw versjouwd naar het domein van de heengegaane trein.
Toen de goede tijd nog oud was, de dochter niet altijd fout, het glas niet half leeg maar half lauw en humor meer dan simpel of stout.

Gebrand in de hand door de cent die ieder kind kent maar niet uit kan geven, gevangen in het web van circulaire condenseringscomplexementen die wij ook paniekaanval geur noemen, of soms simpelweg, zweet.

Als ik mijn schulden zou kunnen afbetalen met hoop, dan was er een boel mogelijk geweest binnen de bulk van hoarderende huisgangmakerachtige stukjes geloof waar het hart snachts op gerust en het hoofd graag op in slaap valt.

De wereld is zo moeilijk nog niet, of zij had simpeler gekunt. De pastoor zij altijd, waarom makkelijk als ingewikkeld ook kan.

Dus werkte wij in cirkels. De tafeltjes, de breuken, de staartdelingen en al het andere. De gesprekken en de wensen de verslaggeving en het verslagen wezen. Monopoly geld geldt niet in de realiteit, van grote mens moeten zijn, en wanneer wij met het hart roekeloos investeren, zijn wij onze verliezen later, voor altijd kwijt.
Er bestaat geen verlaat de gevangenis zonder te betalen, de ziel, tikt altijd af. Vanaf de seconde dat het hart begint de slaan, is het een aflopende zaak.

Wij worden gekneed op lijnen, maar de mal brak te veel, er loopt een cirkel, ook voor zij die buigen."

Comments

Popular Posts