Vloerverwarming kan ook koud laten

 

"Ooit las ik Atwood. Gefascineerd door de vrouwenstem. Later leerde ik dat je deze als vrouw niet moet willen hebben. Vooral niet in het bedrijfsleven én al helemaal niet in het bedrijf dat literatuur heet. Dat an sich, was nog fascinerender dan de vrouwenstem zelf. Er zijn immers te veel grote mannen namen, die niets meer dan, pseudoniem voor vrouw waren, blijven, nog altijd, zijn.
We zijn zo anders in ons soortgelijk zijn.
Dat is niets, als woorden. Of stijl, kan bepleit worden.
Het ballingschap is groot, maar nooit zo groot als de eenzaamheid, de eentonigheid, de eenvoud.
Soms stel ik mij voor, doe ik mijn ogen dicht en zucht, dat ik hem was geweest, dé man was van oorsprong, er eentje op tafel kon leggen want lichaam, er bij trekken aan me geen opstapeling van stress, maar juist een ontlading van zou.
En als ik hem zijn zou, dan was ik in drie delig pak dag én nacht. Dan zou er geen lift aan mijn plan ontbreken. Dan was ieder panel mijn bevestiging van gelijk en intellect. Dan zouden zij zich geen zorgen maken over kinderwens of huwelijk. De vragen over én uw partner dan of hobbyteiten enkel voor versiering gereserveerd. Dan zou de wederhelft van maatschappelijk ongewaardeerde dienst en liefde mogen leven én was ik groots man.
Mijn grootmoeder was trots op haar mannelijkheid en zakelijkheid als vrouw bij wezen. Verstopte haarzelf haar leven lang achter koltruien en wijde leren jacks. Zij liet nagellak pas toe wanneer zeker niemand zien zou en had één stickje lippenstift nauwelijks gebruikt wel 65 jaar tellende in dienst op het toiletschap.
Het is een ingewikkelde wetenschap, hoe beide te mogen zijn. Laat staan te kunnen vieren.
Soms stel ik mij voor, doe ik mijn ogen dicht, zucht ik, met een glimlach, alsof ik zo simpel als dat de teugels zou kunnen laten vieren."