X-OH

 "Hij miste zo veel dat je de man zowaar als vermist op kon geven. Het type mens dat te veel gouden tanden heeft, maar een nog groter aantal karaten tellend hart had. Zacht tot diep in de kern. Al ziet het er van buiten af, nog zo verhard uit. 

Dat hij op de gemiddelde mens overkwam als een troubadour, een pretpakket met serieusheidswaanzin. Had nauwelijks iets van waarheid in zich. Schijn bedriegt al te vaak. En opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. 

Dat je het deed uit liefde, maak de opoffering niet lieflijker met terugwerkende kracht. Niets in het leven accepteert terugwerkende kracht wanneer je beter weet. Behalve als er belasting over betaald had moeten worden. Dan wel. 

Wat scheelt het. De schuld is overal gelost behalve op de juiste plek. De incassanten zijn met warme hand en gevulde zak kunnen vertrekken. De eisers werden met vriendelijkheid en ratio, van hun wil en wens voorzien. 

En de laatste die lacht, doet dat met kiespijn. Alles werd gemist. De feestjes. De pakjes. De zekerheid. Het bestaan. De bestaanszekerheid ook. De tandjes in het doosje. Elke eerste keer sinds. Maar het meeste nog. Tijd. Tijd en ruimte. 

Ik ben geen wetenschapper. Ook geen kundige in de wetten der natuur. Ik weet nauwelijk iets van vanalles en niets van veel. Er is maar een ding wat ik wel weet. Wie de opoffering maakt in de goede slechte tijden, denk niet na over de rekening. Denkt niet er komt nog een dag dat het goed slechter wordt. Denkt niet na over de tafel in het slachthuis. Denkt niet na over de bijl. Denkt niet, en ik dan?

En ik, komt altijd later. Dan, komt veel te laat. Dan, is het al zover. Veel te ver. Dat zelfs de vraag, geen oor meer heeft. De deuren zijn gesloten. De tijden in dozen diep op zolder verstopt. En geen haan kraait ernaar. Behalve het hart dat verlangd naar opheffing van de schuld. Of op zijn minst heffingskorting. En dat is het ding met mensen die hun eigen aandeel niet dragen kunnen, die je helpt, van wie je overneemt. Ze hebben het niet geheven. Dus zullen ze je nooit korting, laat staan vrijheid van blaam, schenken."