" 初恋 ⭕ hatsukoi"
"Wanneer de wolken zonder evenaar door de zwaartekracht naar de grond gebracht tussen het gras geborduurd wachten tot de man met de maaier ze kortwieken zal.
Dan weet je pas echt, wat een kalf voelt, wanneer zij achteraf een lam bleek te zijn.
Hij die een ander offert omdat het niet anders kan dan een offer te leveren. Maar desondanks als rasechte humanist opkomt voor de waarde elk leven spreek loze woorden zoals stuurmannen aan wal die wanneer de zee ze niet tijsterd plots, meestervaarders zijn.
Romantische relaties en politiek verhouden zich dicht tegen elkaar zoals twee minnaars verstrengeld in het naakte lichaam van de ander iedere afstand overbruggen tot de klok half elf slaat.
Er is geen keuze om langzamer. Er is geen keuze tot minder. Wanneer een hond bloed beproeft heeft zal zij altijd bijten blijven en moorden willen. Wij mensen zijn zo eensgelijk in ons doen als de loyale vrienden die wij afslaan met de vraag tot onvoorwaardelijkheid.
Er wordt niet gekozen voor ballingschap, het wordt opgelegd. Een man die decennia leefde in, zou beter of weten moeten op zijn minst. Dat een gebod opgevolgd wordt. Zonder keus. Zoals altijd. Gebiedende wijs. Wijsvinger. Verwijt. Weidt de tijd er maar niet aan. Leidt het lijden maar op tot een op zichzelfstaande derde persoonsvorm waar nog meer van de schuld naartoe geschoven kan worden.
Het kalf is van het voetstuk gehaald toen de liefde op het vert lag. Gestript van het gouden randje en de opliftende woorden staat zij met hoop op de lenden gericht om niet te breken een jong en onbezonnen lam te wezen.
Het gras groeit wild in de achtertuin. Gaat zijn eigen gang. De vraag is niet of het ergens groener zou. Of het ergens zorgvuldiger, met aandacht, oog voor, verzorgd.
Zonder filosofie faalt iedere relatie. Er is geen liefhebben zonder leren. Er is geen houden zonder vergeven. Er is geen romance zonder kans wagen. Er is geen steun zonder dragen en begraven.
Of het nu kalfs of lam was, hij eet het eensgelijks. Zelfs schaapachtigen op het gras worden bedeeld. Zoveel gaten al het telde, zoveel meer vrieskou hechten kon. Het gat in de hand wie ik liefde noemde. Geef uit zonder te sparen."
Dan weet je pas echt, wat een kalf voelt, wanneer zij achteraf een lam bleek te zijn.
Hij die een ander offert omdat het niet anders kan dan een offer te leveren. Maar desondanks als rasechte humanist opkomt voor de waarde elk leven spreek loze woorden zoals stuurmannen aan wal die wanneer de zee ze niet tijsterd plots, meestervaarders zijn.
Romantische relaties en politiek verhouden zich dicht tegen elkaar zoals twee minnaars verstrengeld in het naakte lichaam van de ander iedere afstand overbruggen tot de klok half elf slaat.
Er is geen keuze om langzamer. Er is geen keuze tot minder. Wanneer een hond bloed beproeft heeft zal zij altijd bijten blijven en moorden willen. Wij mensen zijn zo eensgelijk in ons doen als de loyale vrienden die wij afslaan met de vraag tot onvoorwaardelijkheid.
Er wordt niet gekozen voor ballingschap, het wordt opgelegd. Een man die decennia leefde in, zou beter of weten moeten op zijn minst. Dat een gebod opgevolgd wordt. Zonder keus. Zoals altijd. Gebiedende wijs. Wijsvinger. Verwijt. Weidt de tijd er maar niet aan. Leidt het lijden maar op tot een op zichzelfstaande derde persoonsvorm waar nog meer van de schuld naartoe geschoven kan worden.
Het kalf is van het voetstuk gehaald toen de liefde op het vert lag. Gestript van het gouden randje en de opliftende woorden staat zij met hoop op de lenden gericht om niet te breken een jong en onbezonnen lam te wezen.
Het gras groeit wild in de achtertuin. Gaat zijn eigen gang. De vraag is niet of het ergens groener zou. Of het ergens zorgvuldiger, met aandacht, oog voor, verzorgd.
Zonder filosofie faalt iedere relatie. Er is geen liefhebben zonder leren. Er is geen houden zonder vergeven. Er is geen romance zonder kans wagen. Er is geen steun zonder dragen en begraven.
Of het nu kalfs of lam was, hij eet het eensgelijks. Zelfs schaapachtigen op het gras worden bedeeld. Zoveel gaten al het telde, zoveel meer vrieskou hechten kon. Het gat in de hand wie ik liefde noemde. Geef uit zonder te sparen."
Comments