Liefde in de tijden van Corona

"Vakanties werden ingeruild voor het overbruggen van barre tijden. Witte stranden werden wit zand dat tussen de versgebesemde tuintegels verdeeld. Op safari in eigen achtertuin, wormen en kevers, pissebedden en hommels. Duizendpoten niet te vergeten. Het waren jaargetijden van zoden aan de dijk zetten. De ingeweckte potten oogsten. Potjes voor op de oude dag plunderen en vandaag grijpen bij de ballen. Wij namen het ervan. Met tent opgezet in woonkamer en logeerpartijen een verdieping hoger of lager dan normaal.
De warme buik van de hond het meest welkome kussentje op de bank. Uren langzaam wakker worden. Bioscoop a la carte met de lichten uit. Boekenplank bedolven zolderkamers aan bibliotheek en expert interviews met de man van het huis over wat vandaag de dag leidend.
Hangmatmakende van de partner tijdens bewegingloze uren. Koffiekopjes klinkende tijdens gekakel over koetjes en kalfjes die derhalve morgen heel wat lijken, nu er toch niets anders is. Diepte onderzoeken naar de ziel van de ander nu er geen beter plek lijkt om in opgesloten te worden, dan in de gedachten geliefden. De onzekerheden liepen op, groepeerde zichzelf op de vaste hangplekken voor gespuis in de krochten van het brein tot ook daar de agenten van rechtvaardigheid al wet verkondigende, op het hart zweerde dat drietallen qua zorgen het maximale is. Er werd een hypotheek aan hoop verstrekt, van de ene ziel, naar de ander. De rente mocht in liefde terugbetaald. Levenslang. Soms sloop er een glimlach langs de strakke lijnen van serieuze gehoorzaming. Dan stonden de oortje al opgewekt omhoog. Flapperde zij in de lucht als een vogel die zojuist koers richting vrijer, warmer, onbevangener uitzet. Er ging veel water bij de wijn, opdat de helaasheid der dingen en al het goeds, zo gemakshalve aangelengd kunnen worden, wanneer de bodem bijna bereikt, maar nog lang niet uitgeproost."