Zonder naam.

Want wanneer de praat gepreekt is,
De straat weer leeg is,
Moeder als deeg is opengereten,
Aangefreten door de ratten,
Ligt mijn spijt vers als ochtend douw,
Hart op haar mouw,
Versjouwd,
Naar het domein van de heengegane trein,
Waar voorheen de goede tijd,
Oud is...
Haar dochter niet meer fout is,
Het glas niet half leeg,
Maar half lauw is,
En het mijn,
Nog steeds jouw is,
Onmiskenbaar ongekent,
Te vaak wel altijd verwent,
Gebrand in mijn hand,
Door de cent die ieder kent,
Maar niet uit kan geven,
Gedreven door eigen trots,
Behoedend over de rots,
Die drift vanaf de oever,
Vaarwel loeder,
Vaarwel vader,
Die er vaker niet dan wel was,
Mijn huid niet genas,
Mijn thuis niet las,
Maar wel het gras bij kon houden,
Enkel mijn moeder niet,
Kierewiet,
Van alle stukgeslagen stukken,
Gerouleerde rollen,
Bloed gaat stollen,
Ogen trekken,
Tot de bekken van omstaanders als die van hemelvaders werden,
Ik ben verhuist,
Weg uit mijn ouderlijk huis,
Eindelijk gevonden mijn thuis.

Cause the only thing I wanted,
Was for you to see that I spread my wings.

Meer van ons lezen? Op de hoogte blijven?
Like ons of facebook: www.facebook.com/carmen.verduyn