Ucantace

"Je mag Eindhoven houden,
Ik weet wel, dat je dat wil.
Je mag Eindhoven hebben,
Alles wat we vroeger deelde, ieder oud bruin dat de hoogste tijd luidde, elk verstopt parkje voor stiekeme zoentjes,
Ik zal mijn spullen stilletjes verzamelen, op mijn tenen naar buiten sluipende zoals echte muisjes doen,
Mijn tassen licht pakkende, alle herinneringen voor je achterlatende, mijn koffers ruimschoots leeg latend, zodat er zeker genoeg plek, voor iemand nieuw.
Je mag Eindhoven houden,
Als je niet het mijne bent, wat heb ik er nog te zoeken,
Tussen de bankjes waar wij ooit al zonnebadende in de lentezon lunches uitrekte tot late uurtjes,
Ik zal alle straten en pleintjes op het opstapje bij de voordeur voor je neerleggen,
Je mag Eindhoven hebben, alles wat niet langer het onze,
Ooit liepen wij dronken van centrum tot strijp, nog mijmerend op de voeten alsof de jazz ook onderweg nog spelende,
Ik zal tevreden zijn met een ander, het nemen voor wat het is, overnieuw beginnen in het jeugdig optimisme van verhuizing.
Je mag Eindhoven houden,
Want als ik haar niet met je delen kan, dan heeft zij niets meer te bieden aan mij.
Geef mij maar annoniemer, dan, als het toch niet anders kan,
Ik zal settelen voor een chaotische idioterie die alsnog aandoenlijk en nostalgisch aanvoelt, 'n plek zoals jij, waar ik thuis kan komen, alsof met, maar zonder."