Glmlch

"Op een dag, dwarrelde er een bloem van de tak zo naar beneden alsof het herfst, midden in de lente. 

Had het als een omen moeten zien, maar was zo onder hypnose van de geur van versgeplukte narsiccen en warm brood met smeltende boter zo net uit de oven, dat ik,

Vergat. 

Verder te kijken dan daar waar de schoenen uitgetrokken worden met groot gemak, en de haarborstel enkel de mijne is, zonder,

Om meer te zijn dan ik ooit was, daar is de vieze doen en drogen, niet genoeg voor. 

Je weet al lang dat jij gewonnen hebt, dat jij de hogere grond op hypotheek, wie had ooit gedacht, dat je graag dubbelen wilde, dat verliezen, niet eens,

Uitmaakt, en ze zouden zeggen, dat het nodig was, zonder dat ze hier, val elke dag over je schoenen, had moeten weten dat het een kwestie van tijd voordat de nek,

Gebroken, eindjes kun je overnieuw knopen, maar de rafel, gaat er niet zomaar uit, het kost, vuur, wil, nauwkeurige handen die zoeken naar herstel zonder,

Torn. Als er zo veel woordelijkheid is, dan zou je toch bijna hopen, dat de want gaat over ver én schap. 

Je naam op mijn lippen heeft de tong in de knoop doen geraken, had er elke dag op de eerste bij gezeten, als,

Of, het programma noodzakelijk, hoe had zij kunnen weten dat het voornamelijk handelen onder voorbedachte rade,

De nevenschade niet eens meegerekend, tuurlijk ben jij de lijder, is het mijn antwoord dat getoond, spoed, haast, als niet nu dan,

Te, laat, de kinderen maar, ze moeten het zelf leren oplossen, we zouden het op zijn beloop kunnen laten tot twaalf juni, maar zeg nu zelf, ken ik je zeven seconden of zeven jaar?

Neem me mee naar, huis. Mag ik nog daar waar de bloemen meedeinen op de slag van de hondenstaart? Mag ik nog dichtbij het douchegordijn verzuchten van warmte of is ook de geiser bekoeld, van,

Vergeten. 

Vergat, je, dat vergeten. Soms,

Vergeten mag. 

Kon je maar."