X + XY

 "Soms stelt ze me een vraag, verwachtingsvol, alsof ik alle antwoorden, terwijl ik in feite ook niets, ook maar voor de eerste keer hier,

Ik was toch ook nog maar een meisje toen ik je ontmoette, een lijf kloppende op naïviteit en ogen die niet verder zagen dan met optimisme kom je nogal een stuk verder in je dromen, dan,

En zo vaak als ik de doos ook open of dichtdoe, verwerkt of afgesloten is het toch nooit, echt,

Huil maar niet mijn kind, en als jij stout bent, dan zeg ik niets, ik neem je mee, het zit zo veel dieper dan dat, ik wou dat je woorden zoals die vergeten kon, maar,

Ook ik weet, dat je soms, en meestal, en natuurlijk doet ieder zijn best op zijn of haar eigen manier, maar wanneer ik met gesloten ogen, of in de opwelling van, dan,

Het gaat nooit meer weg, dat besef, tussen wanhoop en wa 'n hoop zit niet zo heel verschil, dat weet je pas wanneer de doos onder het bed verstopt, volgepropt, met wat de rugzak niet dragen, en de schouders niet aan, 

Kunnen, we, ooit,

De hoeveelheid had-ik-maar-s die aan de waslijn hangen, de talloze als-ik-toen-dras die tussen de kaartjes en foto's verschuilen, alsof het ook, herinneringen die bij een brand, als noodzakelijk, mee,

Neem het van me aan, dat ik nooit aan je verwachtingen zal voldoen, dat ook ik maar, én dat heb ik gedaan, omdat ik mens, en onbezonnen, en als in delirius, en graag had ik, zoveel,

Anders gedaan, maar ik deed dat, en ook niet, en dus zal het blijven, daar in de ogen, 

Ik weet niet meer, dan wat ik geleerd heb, het is ook mijn eerste keer, kind, huil maar niet, kind mijn kind, en als jij fout bent, dan zeg ik niets, ik neem je mee, naar het buitenland,

Zijn gezicht is zo mooi, dat je bijna niet geloven kan dat hij zo gierig zou zijn, het is makkelijk praten, aan de andere kant,

Zo worden kruimels van kennis achtergelaten, maar de wijsheid, die zal niemand je, en al kon ik het wel, dan nog, kind mijn kind, mijn antwoorden hoeven niet,

De jouwe."