Logboek: Bundel release

 Ok. Janneke wint alweer. Ik ga het toch doen. Ik moet het proberen. Waarom ik mensen aanneem die even eigenwijs, koppig en doordrammend als ik zijn, God mag het weten.

De dag begint met de zolder opruimen. Ik ruim al dagen op. Voel de uitdrukkelijke neiging om overal structuur te moeten maken. Controle te nemen. Nu het hoge woord eruit is en alles bij de drukker ligt voelt het alsof alles uit mijn handen is. En ik heb, dingen in mijn handen nodig. Ben slecht in controle loslaten. Had nog liever alles zelf gedrukt. Stiekem ben ik echt een verdomd moeilijk individu wat dat betreft. 

Goed de zolder is ondertussen aan een kant vertoonbaar. De tweede helft komt na mijn rookpauze. Mijn rookpauze is al te vaak niet echt pauze. Dan update ik de duizenden socials en websites en events die we beheren. Dan check ik even in op de whatsapp chats. Mijn rookpauzes duren soms een werkdag. Dat frusteerd zowel Janneke, als de kinderen als mijn partner en ook nog eens de hond en ikzelf. 

Goed, vandaag duurde de pauze maar driekwartier. Best netjes vind ikzelf. Ik ben zo verdomd zenuwachtig dat ik ook niet meer weet hoe ik dit nog ga volhouden tot 19 oktober. Goed, sinds de aankondiging heb ik een stoepje achterin de tuin gelegd, 215 potjes magic arena gespeeld, de slaapkamers verbouwd, 12 wasjes gedraaid, voor in de tuin nieuwe borders en planten geplaatst. Ik zou eigenlijk, stickers moeten laten maken. Dat was mijn werkopdracht vorige week. De stickers zijn nog niet gemaakt. Ik heb voornamelijk gedacht aan een meisje, Steffi, die nu bij de nieuwe lichting van UC Masters zit, die hele leuke stickers heeft, waarvan ik er eentje heb. Na 8 dagen denken aan Steffi's stickers, denk ik dat ik Steffi maar ga vragen of ze mijn stickers kan maken. 

Mijn tweede taak van de week van vorige week, die ik verzaakt had omdat ik een van zo'n "weken" had, is het doorgeven van de lijst van mensen die ik speciaal wil bedanken voor hun rol in deze extreem lange bevalling van schrijver worden tot aan debuut. Er zijn veel mensen die ik wil bedanken. Op verschillende niveaus. Ik wil Kareem, Eva, Andrey, Dave, Rozan bedanken voor het geven van een kans en gewoon maar laten zijn en omarmen van een fucked up weird ass binnenstuiterende puber die liever dan haar stage lopen haar droom om schrijver te worden daar achterna wilde gaan. Ik wil Mickey en Marco en Unam bedanken voor het schenken van vertrouwen in mij toen ik nog geen zelfvertrouwen had. Ik wil de Fuse bedanken voor het zijn van het eerste podium en mijn eerste persmoment. Ik wil Twan van het ED bedanken voor het profiel dat hij daarna over mij schreef. Die zin "een dromer met het vizier op scherp" was wat ik tegen mijzelf prevelende in de zware jaren, in de momenten dat je eigenlijk wil opgeven of denkt laat maar. Die zin trok me door alles heen. Gaf me de drive om door te gaan, ook als ik niet meer wist waarheen. 

Er zijn zo verdomd veel mensen om dankbaar voor te zijn dat het notitieboek telkens onleesbaar wordt. Ik ben een sentimentele motherfucker. Ik traan te veel. 

Ik wil Jorien en Marije bedanken omdat ze me de kans gaven op Frankfurt Buchmesse mijn grootste wapenfeit te slamdunken. Ik wil Mohammed bedanken voor het schenken van een warm bad, Petra Stienen en Jurgen Maas voor hun adviezen die na tien plus jaren nog altijd relevant zijn. Ik wil Shaun bedanken voor het mij leren wat doen voor je durft is, en voor het sturen van mijn eerste factuur toen ik nog niet eens wist wat kvk betekende. Ik wil Jeanne bedanken voor de berichten in de krant over mijn prijzen en winsten. Ik wil Manu en Moze Neal bedanken voor het zijn van twee bijzonder warme en fijne individuen die mij altijd het gevoel hebben gegeven dat je een vriend verder op in de wereld hebt die je begrijpt ook als je even niemand kon vinden hier die je snapt. 

Mijn opa wil ik bedanken voor al zijn verhalen, en hoe hij me liet geloven in, een goed verhaal is levensveranderend. Ik wil mijn docenten van het Roc Ter Aan bedanken voor hun inzet om mij in mijn kracht te zetten ook toen ik nog niet wist dat er kracht in een mensenhart kan schuilen. Ik wil de docenten van Creëren met Media van het FHK bedanken voor het mij gunnen om illegaal hun onderwijs als nog te volgen, en voor mij te strijden. Hun vurigheid maakte dat ik dacht, zo, zoals zij het doen, moet ik ook, vechten voor mijzelf. Ik wil Jessica & Ruben bedanken voor het zijn van de tweede helft van mijn ziel toen ik nog niet zelfstandig compleet was. Ik wil Miranda en Noemi bedanken voor het eindeloze begrijpen van mijn geratel. Ik wil de persoon die mij de bijnaam mister Wolf gaf en mij daarmee de go-to voor last minute high demanding jobs maakte, ook bedanken, ik weet niet wie je bent, maar mijn God wat jij mijn bankrekening met die ene uitspraak gesponsord hebt. 

Ik wil Ursula Rucker bedanken voor het kopje thee en het advies om nooit iets aan mijn stijl te veranderen voor mensen die het 'onbegrijpelijk' of 'gek' vinden. Ik wil Jonzi bedanken voor het mij leren hoe je tong te strekken tijdens freeflowen. Ik wil Luan bedanken voor het mij begroeten als een vriend waar ik ook kwam toen ik nog niemand in deze wereld kende. Ik wil Zoë & Aya bedanken voor de liefdevolle warme plezierige herinneringen aan de literaire iftars. Ik wil Muna bedanken voor het me leren wat boosheid eigenlijk is en dat daarvoor ook ruimte is op het podium en op papier. Ik wil Dorothy bedanken voor de vele knuffels die zo stevig waren dat ik mij nog weken gesterkt voelde. Ik wil Bart en Nita bedanken voor het wekken van mijn intresse in theater. 

Ik wil Leonie bedanken voor het mij geven van een lijf, een lijf van een vrouw, met vrouwelijke energie zonder schaamte of angst. Ik wil Stephan, Jair en Terence bedanken voor het zijn van mijn wolven toen in geen pack had. Ik wil de docenten die niet in mij geloofde bedanken voor hun wantrouwen, het heeft me de missie gegeven om jullie allemaal de vinger te kunnen geven wanneer ik er wél zou zijn. Ik wil Danny, Andrea, Monique, Peer, Pieter, Marieke en Stoaks bedanken voor het zo vaak mee over een tekst kijken. Ik wil Dries bedanken voor het mij laten doen van mijn eigen werk in de uren dat ik niets te doen had bij de balie, zonder er ooit iets van te zeggen. Ik wil Freek bedanken voor het eindeloos luisteren naar mijn getwijfel over welke kant op te gaan. Ik wil Bart, Tessa, Lotte, Loes, Anisa, Joyce, Gypsie en Rowan bedanken voor het vaak zo eindeloos mijn luisterend oor zijn. 

Ik wil Stella, Marina, Adrienne, Vitoria en Maarten bedanken voor het mij zo veel ruimte geven letterlijk om te kunnen maken. Ik wil Karin bedanken voor het geven van eerlijkheid op plekken en momenten dat andere hun mond dichthouden of sociaal wenselijk zijn. Ik wil iedereen bedanken, de weg was lang, breed, grillig, er zijn zo veel prachtige mensen onderweg geweest, allemaal met hun eigen unieke relevantie ten overstaande van vandaag. Waar begint een mens dat zo rijk is, aan betekenis en dankbaarheid, met dank zeggen? 

Ik zit in de achtertuin, te kijken naar mijn Dahlia's in bloei, een kopje koffie, hond aan mijn voeten trouw, ik denk aan iedereen waar ik dankbaar voor ben, op deze weg. De lijst is eindeloos. Hoe omschrijf je zo'n gelukzaligheid? Hoe... Hoe eindig je een lijstje, dat zo grenzeloos is in gevoel... 

Bedankt aan jullie allemaal, voor het zijn van de zon toen ik met mijn eigen schaduw vocht. Ik wens ieder van jullie dat de zon ook deze zomer, jouw en het leven toelacht, je wang streelt, je een glimlach en warme bezorgd. 

Bundel alvast pre-orderen? Klik hier