Eindhaven

Eindhoven,

Schijnt even,

In het donker,

Meer licht te geven,

Alleen met twee truien op het balkon,

Kijkend naar de BDO reclame,

Oranje gloed over de stad,

Lampjes in de lucht,

Lijkend op vallende sterren,

Van heiden en verre naar ons airport,

Nooit koud en ook niet in de tocht,

Want de mensen hier zijn altijd hartelijk en warm,

In elkaar gevlocht lopen ze zij aan zij in de rij richting het station,

Bijzonder hoe dit tot in het kleinste detail,

Allemaal met Philips begon,

Ik hoor de stad langzaam verkruimelen,

Het is ook al laat,

Al het verkeer keert terug naar zijn eigen wijk,

Wil nog niet slapen, blijf observeren,

Ik weer het zeker ik ben verkocht,

Aan de "alles samen doen mentaliteit",

Gevallen voor de snelheid waarmee gebouwen hier opstaan,

Gezwicht voor ieder gezicht dat me een kort lachje schenkt wanneer ik stiekem door het Piazza fiets,

Misschien ben ik wel iets te verliefd op de stad,

Had graag anders willen stellen,

Maar kan vanuit mijn gedachten iedere geheime pracht van Eindhoven benoemen,

De brug, voor wie ik vlug een kwartier eerder opsta, voor dag en jou, zodat ik kan fietsen langs de woorden en het water,

En later de lieflijk gestoorde kan uithangen,

In de tunnel met "silly walks",

waar ik naar behoren het voorbeeld volkomen na doe,

Er zijn hier koffiezaakjes genoeg om me een week te laten werken zonder slaap,

Zodat ik kan gaan druilen over graffiti in de berenkuil,

Alles duizelig van de nog pluizige intro studenten,

Welkom in Eindhoven,

Je gaat het nu misschien nog niet geloven,

Maar na een flirt op het ketelhuisplein en een drankje op de bankjes in het park,

Een knipoog van de agent die zag dat je fiets verkeerd stond,

Of een sigaret van de in het zwart gekleden baarden buiten bij dynamo,

Zeg heb je ook een vuurtje nodig?

Is het niet meer zo diep graven,

Eindhoven is, onze thuishaven.