X

Het optimisme in zijn loop,
Was als de vers ontluikende bloesem in de lente,
Betoverend aangezicht,
In de eerste schemering van de zon,
Godverdomme,
Hij is de oneindige lente,
In de winter van ons bestaan,
Werd hij de ijsbloem op de ruit,
Zelfs in vrieskou behuisde hij,
De schoonheid van het kleine karakter,
Dat wanneer de teugels vieren,
Groter schijnt te zijn,
Dan hij zelf,
Liefde voor de man,
Met onuitputtelijke bron.

She looked like ice, and burned like fire.















Like this? Like us! Thanks :))
www.facebook.com/carmen.verduyn

Comments

Popular Posts