"Koi no yokan."

Als ik vorig jaar had moeten sterven, was ik dood gegaan.

Als ik vandaag moet sterven, leef ik.

Wetende dat mijn ziel puur haar vingerafdruk heeft afgelaten op die van een ander. 

Ik kan nooit meer compleet in vergetelheid opgaan, nu, niet meer.

Zelfs als wij beiden zouden sterven.

Vanaf het eerste ogenblik, hebben wij stukjes achtergelaten van jou, mij, ons. 

Die oneindig gepuzzeld gaan worden.

Zoals ook ik jaren heb gedaan...

Tot twee zielen elkaar zoeken, vinden, zoals wij. 

Verbonden over stukjes van ons waarvan zij niet wisten, 

het zijn de punten achter iedere gedachte die wij samen geleefd hebben, 

zonder ooit te kunnen bedenken, dat grenzeloos niet eens alomvattend is voor dit bestaan, 

het is het universum die we bespelen, ervaren, architecteren, tot de eindeloosheid van bestaan in flarden van momenten, 

Waarop wij oogsten de wilde bloemen die we gezaaid hebben nog voordat,

Wij de as werden die we ooit waren nog voor ons bestaan.

Koi no yokan

Like this? Like us! Thankssss :))
www.facebook.com/carmen.verduyn