"Melancholie drupt van de hemel af,
In de vorm van donkere wolken die mijn heldere zicht vertroebelen,
Ik wil het je laten ervaren,
Zien en horen is niet meer genoeg,
Mijn woorden portretteren de schimmen van personen,
Maar geheid niet de geheimen,
Het geeft je een moment gluren vanuit de gordijnen door het raam,
Maar je zal nooit de vermeende schittering van het vieze raam zien,
Zonder erachter te staan,
Ik wil met je door de timelaps van mijn geschiedenis wandelen,
Op iedere kruising stilstaan en mijn hand in je jaszakken begraven,
Goede whiskey flessen worden niet geblazen in het beste apparaat dat te koop is,
Maar in handgemaakte machines met verweerd en ondoorgrondelijk karakter,
Het verheft de eerste neut tot zwelg,
Ik wil je beschonken zien ronddwalen in de spookstad van een dorpse,
Wanneer je overvloedig geraakt, zal ik je een laatste glas schenken, aan de oever van deze ruïnes,
Navenant zal ik je de laatste garde in mijn hand gade laten slaan,
Kluts mijn ziel tot zij gereed is om zich naast je neer te vleien, om de druip van de wolken tot honing te fantaseren,
Dat al mijn kussen je bitterzoet mogen smaken,
Zoals de nasmaak van onze zonsondergang in herinnering klinkt,
Op het ritme van de proostende glazen,
Schenk me maar een dubbele,
Ik weet de sluitingstijd tikt om de hoek."
Comments