"Psychonaut"

"Er heerst doodse stilte,
Maar mijn oren ontvangen haar niet,
Zij zijn naar binnen gekeerd,
Flapperen van enthousiasme naar welke bestemming vandaag?
Mijn ogen nog wijd gestrekt,
Open kan ik niet zeggen,
Ze dichten in woorden die ik niet ken,
Over de plekken waar wij nooit geweest zijn,
Herinneringen die ik enkel in dromen maak,
Hoe ik eindelijk dan toch met min vier ogen piloot ben geworden, je op elke vlucht mee neem, de wereld rond,
Hoe ik daar je verlies in kisten maar vind achter deuren,
Oneindige zoektochten vinden daar plaats,
Maar nog veel meer vind ik,
Wonder werelden gevuld met fantasie dat is nu wat ik noem fantastisch,
Te vaak komt de schok van wakker worden,
Genoodzaakt te ontwaken in realiteit, het is tijd,
'Je moet gaan is het niet?'
Ik wil het kussen verlaten maar jij fluisterd me toe, toe,
Toe, nog vijf minuutjes,
Kon ik maar zonder, eindig, op de snoozeknop blijven drukken,
De onmogelijke werelden rukken zich voor mijn gesloten ogen af,
Geef me liever slapeloze nachten in de nazomer,
Een dromer blijf ik toch wel,
Het zijn de verwachtingen die zich lenen als nachtmerrie,
Die mijn gedachten meer mijn hart verscheuren,
Het is hoop waarmee ik het liefste naar bed sluip,
Zonder de stuipen op mijn lijf,
Ben ik het tegenlicht van mijn nachtlampje,
Het is geloof, dat er ook zonder je zoenen een kussen is om mijn in te laten vallen,
Dat je zacht mag landen,
Waar de grens ook ligt." .