"1989-12-A"

"Ben jij het? Carmen? Jij bent het."

In levende lijve,

Voor de boekenwinkel,

"Kun je je nog herinneren dat je me Tolstoj liet lezen?"

Ik glimlach, en hier staan we dan, na je zweren nooit meer een woord onder ogen te komen,

"Kies er een uit, we gaan naar binnen, ik miste je verjaardag,"

Koetjes en kalfjes komen voorbij, nog meer oude herinneringen,

"Die keer dat ik je Tolstoj gaf he, dat was een jubileum toch?" Hij lacht al,

"Ik wist toen al dat je het vergeten was, de sticker van de bieb zat er nog op."

"Ik was toen nooit zo goed bij de tijd, maar het was wel ingepakt, ik ben onderweg gestopt bij een cafe om een krant en plakband te vragen."

"Stiekem genoot ik ervan om te wachten met vertellen welke dag het was tot je me berichtte dat je onderweg was, het leverde een bijzondere collectie aan cadeaus op."

"Oh en de trui." "Wat?" "Die was eigenlijk van de ex van mijn nicht en zij gaf het aan mijn broertje maar ik had hem graag aan tijdens schilderen, toen je de trui kreeg was het romantischte eraan misschien wel dat ik nog drie dagen ziek was van de kou van de terugweg."

"Doe je het nog steeds?"

"Ziek worden omdat ik geen cadeau bij had?" "Nee, schilderen?"

"Valt mee, jij?"

"Ik maakte de muur af."

"Nee, laat zien,"

We kijken samen naar het schermpje waar onze muur op staat,

Alsof ik in een geschiedenis boek blader,

Gaan wij hoofdstukken terug,

We praten over ringen, bouwen en slopen en overnieuw beginnen,

"Ik heb je niet gemist, maar wel gemist, snap je wat ik bedoel?"

"Geen gemis gevoel, maar een ik ben blij dat je er weer bent?"

"Ja, dat."

"Ironisch, toch, dat we elkaar pas leerde kennen, toen we jaren nauwelijks spraken,"

"Eens,"

"Dus, maakte het leven of je ambitie die kreukels in je gezicht?"

"Combinatie van,"

"Mij hetzelfde, de ditjes en datjes die mijn dag van nacht onderscheiden,"

"Schrijf je nog?"

"Ja,"

"Zeg het,"

"Dankjewel, dat je mijn dagboek las en mijn woorden tegen mijn hart smeet,"

"En?"

"Dankjewel dat je eigenhandig mijn wereld brak, om me deze wereld te laten zien, dat je me leerde bij de tijd te zijn."

.