Saving Fish From Drowning
"Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik je las,
Tussen de pauzes door. Je zou zeggen in de pauze maar dan werd ik gedwongen op te houden met lezen en sociaal vaardig te worden, dus las ik je overal tussen de pauzes door, soms werd er geklaagd als ik hardop in lachen uitbarstte of maar bleef mompelen onmogelijk, onmogelijk deze vrouw.
Gok, dat een ander moment in tijd, je minder aantrekkelijk had gemaakt, je woorden wat onindrukwekkender zijn stempel op mijn brein gezet hadden en ik je bij één enkele keer gehouden had,
De tweede keer dat ik je las, was het over zijn schouder heen, ik haat het als mensen dat doen, maar het is zo moeilijk aan zijn gezicht af te lezen of hij al bij mijn favoriete passage is, alsof het mijn woorden waren, erger nog, mijn woorden interesseerde me minder dan de jouwe,
De derde keer, las ik je voor, iedere week in stukje wanneer wij samen in bad zaten, tien bladzijdes per keer, en al ken ik je ondertussen helemaal van buiten iedere lijn, als de palm van mijn hand, toch altijd kan ik je moeilijk grijpen,
De vierde keer beloof ik mezelf dat dit de laatste is, maar ik gok, dat het boek enorm op jou lijkt, ik kan er mijn vinger niet op leggen, waarom nu eigenlijk het me betoverd als geen ander en het onmogelijk is er genoeg van te krijgen zelfs als wat overblijft enkel in herhaling vallen blijkt,
En als straks ik haar voor de vijfde keer lees, dan weet ik toch zeker, dat ik nog altijd verrast ben, van wat ik de eerste én de laatste keer miste in het lezen van..."
Tussen de pauzes door. Je zou zeggen in de pauze maar dan werd ik gedwongen op te houden met lezen en sociaal vaardig te worden, dus las ik je overal tussen de pauzes door, soms werd er geklaagd als ik hardop in lachen uitbarstte of maar bleef mompelen onmogelijk, onmogelijk deze vrouw.
Gok, dat een ander moment in tijd, je minder aantrekkelijk had gemaakt, je woorden wat onindrukwekkender zijn stempel op mijn brein gezet hadden en ik je bij één enkele keer gehouden had,
De tweede keer dat ik je las, was het over zijn schouder heen, ik haat het als mensen dat doen, maar het is zo moeilijk aan zijn gezicht af te lezen of hij al bij mijn favoriete passage is, alsof het mijn woorden waren, erger nog, mijn woorden interesseerde me minder dan de jouwe,
De derde keer, las ik je voor, iedere week in stukje wanneer wij samen in bad zaten, tien bladzijdes per keer, en al ken ik je ondertussen helemaal van buiten iedere lijn, als de palm van mijn hand, toch altijd kan ik je moeilijk grijpen,
De vierde keer beloof ik mezelf dat dit de laatste is, maar ik gok, dat het boek enorm op jou lijkt, ik kan er mijn vinger niet op leggen, waarom nu eigenlijk het me betoverd als geen ander en het onmogelijk is er genoeg van te krijgen zelfs als wat overblijft enkel in herhaling vallen blijkt,
En als straks ik haar voor de vijfde keer lees, dan weet ik toch zeker, dat ik nog altijd verrast ben, van wat ik de eerste én de laatste keer miste in het lezen van..."
Comments