"Salao. Salao. Salao."
"Het is een delicatesse, delicaat in ieder geval.
Het is beter zo, het is beter dan.
Wij kunnen elkaar toch niks beloven.
Hotelkamer. Ontmoet me in een donker hoekje. Bedenk toch eens, hoeveel wij wel niet kunnen doen in de schemering van limbo.
Is het niet zo dan? De oostkant. Ik verdwaal, als je vingers me de weg niet wijzen. Blijf hier, ik mag het sluimeren van aanwezigheid zo graag.
Het is beter zo, alleen zoekende.
Voor het best.
Wij kunnen elkaar toch niks beloven.
Maar laten wij de tijd niet verspillen. Als zij zo delicaat is.
Schenk me er nog een in, als ik dan toch een verslaafde ben, laat me achter in het delirium dat jouw naam zal hebben, in elk hoofdstuk dat aan jouw toegekend wordt.
Liefde, een pijn, die ik nog altijd onthouden heb. Het hart, is een spier. Ondanks het vragen om waarschuwingen voor wanneer jij binnentreed, het kloppen zonder stop, de spierpijn, altijd mijn schuld, te veel, te snel, te ver.
Dit is voor het best. Het is voor het best.
Maar mijn, zijn, was nooit zo weinig waard. Of het om mij gaat? Of ik je mis? Of verwachting, reputatie leugenaars zijn..
Is het niet? Het gevoel zo delicaat,
Zo wrang je overname, de manier waarop je mij sexy laat voelen maar altijd in schaamte om, wat als ik je niet eens ooit zie omdat wij altijd op ons eigen podium het stuk afspelen?
Is het niet, is het niet, is het niet, voor het best dan, beter dan,
Maar godverdomme, als je me aankijkt, een op een, wanneer ik in je waterkolkende hemel verdrink, voel je één seconde als mijn bezit,
Is het niet, is het niet,
Is het niet beter dan, is het niet,
Het uitzicht, straattaal die enkel te horen is in de geworpen blikken, de bitter zoete na smaak van herkenning, zo delicaat,
Als ik langzaam in slaap val vraag ik me af, of jij wel eens omdraait om verder te kunnen dromen wanneer mijn gezicht in haar voorkwam?
Wij kunnen elkaar toch niks beloven.
Maar je kunt me nog een 12 aangeven. Godverdomme, ik wacht zo graag in bed op je.
Schenk me er nog een. Achteroverslaan en doorgaan.
Is het niet, delicaat?"
Het is beter zo, het is beter dan.
Wij kunnen elkaar toch niks beloven.
Hotelkamer. Ontmoet me in een donker hoekje. Bedenk toch eens, hoeveel wij wel niet kunnen doen in de schemering van limbo.
Is het niet zo dan? De oostkant. Ik verdwaal, als je vingers me de weg niet wijzen. Blijf hier, ik mag het sluimeren van aanwezigheid zo graag.
Het is beter zo, alleen zoekende.
Voor het best.
Wij kunnen elkaar toch niks beloven.
Maar laten wij de tijd niet verspillen. Als zij zo delicaat is.
Schenk me er nog een in, als ik dan toch een verslaafde ben, laat me achter in het delirium dat jouw naam zal hebben, in elk hoofdstuk dat aan jouw toegekend wordt.
Liefde, een pijn, die ik nog altijd onthouden heb. Het hart, is een spier. Ondanks het vragen om waarschuwingen voor wanneer jij binnentreed, het kloppen zonder stop, de spierpijn, altijd mijn schuld, te veel, te snel, te ver.
Dit is voor het best. Het is voor het best.
Maar mijn, zijn, was nooit zo weinig waard. Of het om mij gaat? Of ik je mis? Of verwachting, reputatie leugenaars zijn..
Is het niet? Het gevoel zo delicaat,
Zo wrang je overname, de manier waarop je mij sexy laat voelen maar altijd in schaamte om, wat als ik je niet eens ooit zie omdat wij altijd op ons eigen podium het stuk afspelen?
Is het niet, is het niet, is het niet, voor het best dan, beter dan,
Maar godverdomme, als je me aankijkt, een op een, wanneer ik in je waterkolkende hemel verdrink, voel je één seconde als mijn bezit,
Is het niet, is het niet,
Is het niet beter dan, is het niet,
Het uitzicht, straattaal die enkel te horen is in de geworpen blikken, de bitter zoete na smaak van herkenning, zo delicaat,
Als ik langzaam in slaap val vraag ik me af, of jij wel eens omdraait om verder te kunnen dromen wanneer mijn gezicht in haar voorkwam?
Wij kunnen elkaar toch niks beloven.
Maar je kunt me nog een 12 aangeven. Godverdomme, ik wacht zo graag in bed op je.
Schenk me er nog een. Achteroverslaan en doorgaan.
Is het niet, delicaat?"
Comments