Brevettig
"Ik was zo high. Vrij van kooien en aanklooien. Zweer het op je hart, er is niets behalve ziel en zaligheid. Zie je de seks in de lucht hangen, kun je haar zoetigheid proeven op de lippen nog voordat het stuifmeel raakt? Ik smeek je, zie het voor je, weet je nog? Hoe wij samen zonder oponthoud verstrengeld in natuur en dierlijkheid verenigden met oeroude instincten. Voordat wij conventie kende als vriend en cultuur belerend of in bruikleen bleek.
Toen wij nog doldraaiende in de lichtzinnige opgegeilde breinen gedachtes over vrije liefde breiden zonder haken en ogen. Ik dacht dat ik je had, tot augustus langzaam leegliep en losgeslagen of bandig een naampje kreeg van stempel en oordeel.
En ik weet nog hoe stroploos de hunkering van verwikkeld in dekbedden die nog onopgemaakt voor de daad.
Dronken op het geluk dat hoop doet schilderen voor de ogen met het idee dat, ooit.
Zet de auto langs de weg, neem elke minuut voor tongstrelende bevestiging van hoe bevredigend bedoelingen die zonder bijlage of algemene voorwaardes. Ik naam niet eens een slok van de whiskey. Dit was intoxicating genoeg. Het gevoel dat je een eindeloos open boek. Alsof er een film aan de ogen voltrekt. Goede eindes in de doeken. Zoemende projectors, handen die braille lezen alsof moedervlekken het verhaal van oorsprong.
Zorg dat je altijd zwevende. In de zevende. Met vuurrode wangen op kantoor. Laat de schaam eveneens gekleurd en opgezwollen van overmacht. Er bestaat geen on in verliefdheid.
Geef je over, nog een hijsje delen, neem het uit de vingers, adem ontspanning met volle teugen en blaas opluchting uit.
Drijf op 2.10 dekbedovertekkende tellende meters van wereld naar wonderland.
Doe je ogen dicht tot de tonen rood elkaar vermengen en oplichten tot sterren barstende, voel je de eruptie, vol aan, vulkaan, uitbarsting, ontkrachting van uitstel.
Stel, je voor, elke trilling tot kleur gedicht, elk woord tot de macht twee, geen heimwee meer, enkel nog hunkering gestilt en dorst lessende dromen in de dronk vervlogen dagen die dragen tot later.
Ontwaak in verloren zijn.
Ontwapen tot onderdanig aan.
Vertrouw erop dat er met het hart gespeeld moet worden."
Toen wij nog doldraaiende in de lichtzinnige opgegeilde breinen gedachtes over vrije liefde breiden zonder haken en ogen. Ik dacht dat ik je had, tot augustus langzaam leegliep en losgeslagen of bandig een naampje kreeg van stempel en oordeel.
En ik weet nog hoe stroploos de hunkering van verwikkeld in dekbedden die nog onopgemaakt voor de daad.
Dronken op het geluk dat hoop doet schilderen voor de ogen met het idee dat, ooit.
Zet de auto langs de weg, neem elke minuut voor tongstrelende bevestiging van hoe bevredigend bedoelingen die zonder bijlage of algemene voorwaardes. Ik naam niet eens een slok van de whiskey. Dit was intoxicating genoeg. Het gevoel dat je een eindeloos open boek. Alsof er een film aan de ogen voltrekt. Goede eindes in de doeken. Zoemende projectors, handen die braille lezen alsof moedervlekken het verhaal van oorsprong.
Zorg dat je altijd zwevende. In de zevende. Met vuurrode wangen op kantoor. Laat de schaam eveneens gekleurd en opgezwollen van overmacht. Er bestaat geen on in verliefdheid.
Geef je over, nog een hijsje delen, neem het uit de vingers, adem ontspanning met volle teugen en blaas opluchting uit.
Drijf op 2.10 dekbedovertekkende tellende meters van wereld naar wonderland.
Doe je ogen dicht tot de tonen rood elkaar vermengen en oplichten tot sterren barstende, voel je de eruptie, vol aan, vulkaan, uitbarsting, ontkrachting van uitstel.
Stel, je voor, elke trilling tot kleur gedicht, elk woord tot de macht twee, geen heimwee meer, enkel nog hunkering gestilt en dorst lessende dromen in de dronk vervlogen dagen die dragen tot later.
Ontwaak in verloren zijn.
Ontwapen tot onderdanig aan.
Vertrouw erop dat er met het hart gespeeld moet worden."
Comments