"KOOgS"

"Het had toch ook niet uitgemaakt waar ter wereld,
De namen die geschreven staan vinden elkaar,
Het woord ligt in de mond,
De lippen willen begeven,
Toch, na iedere aard, beving,
Herpakken wij,
Hoe vaak ook zij vervallen schijnt te zijn,
De draagmuren tot ruïne gebrandmerkt,
Er zijn hetere vuren, die opgaan in afdwingen, maar geen as achterlaten,
Enkel het vrucht, van overleven,
Doorpakken op wat een gegeven wordt, 
Opdat wij immer meer krijgen,
De regen zal vallen, de opluchting,
Het zal doven, de angst gaat op in mist,
Zoals zij verschijnt zonder pardon, ook zo vertrekt zij uit de kamers,
Die ik zo graag reken, tot thuis,
Komen, mijn lief, 
Ik zweer je, hoe vaak de deuren ook dichtslaan, zij zijn enkel gesloten maar nooit op slot,
Ik beloof je, hoe vaak ook het plafond, glas in splinters neerdaalt op de gezichten, 
De ogen zullen onaangeraakt zijn,
Haar omlijsting zal ons verraden, getekend door het leven, ze zal in de palm te lezen zijn,
De enige plekken, waar zelfs wij niet kunnen liegen,
Dat de wereld nooit stilstaat, ik weet het, toch, zij stopt,
Één uur voelt als vier, en ook vieren zal hier arriveren, al gaan er maanden voorbij, jaren, doch twee weken, ik wijk er niet voor,
Mijn woord heb je, op jou gericht, de vrede licht in het verschiet."