"Straat der Mysterie."

"De maanden vervlogen alsof een keer proeven van de suikerdikdruipende honing, een stapel aan jaarkalenders zou kunnen doen stillen van hun honger,
De handen ze trillen, toch zweer ik immer meer dat zij gesmeerd liepen,
In de jas, aaneengesloten, waar verpakt van onwerkelijkheid plakkerig voelde,
We kijken om, niet heen of terug,
Glazen schermpjes met barsten worden het overbruggingsmiddel voor tijd, ruimte en het betwisten van afstand,
Ik klop het af, de stelling dat woorden als streling langs de wang, haar omarming kunnen doen laten lijken in de manifestatie van kippenvel zonder met,
Of het geluid dan niet ontbreekt, gezien zij altijd op stil staan, de trilfunctie was niet ooit bewust in werking gezet, laat staan de compositie,
De storm en de rukwinden zij wapperen duidelijk de pagina's om, het helpt niet, toch altijd, als constante basis in gehoor, neurie door, de muziek als fluistering in het oortje,
Huiverend probeer ik te ontkennen,
De storm, dat de storm zo veel luider klinkt, maar al klinken de glazen niet, het scherm of af, spreekt immermeer,
Ik nestel in de gedachte van het wakend oog in de lucht, proef met de tong aan mijn eigen lip en laat haar over de tanden glijden,
Het proeven toch, haar mist het zo als zij niet naar hem smaakt."