Hubble Deep Fornax

"Ik zou niet weten wat te zeggen,
Maar een muffin naar je schuiven,
Zo een van onze eerste middag,
Zou niet weten of ik je vast zou moeten houden,
Dus mijn hoofd maar tegen de jouwe plaatsen en je wang strelen,
Afwachten of voor je mag zorgen zoals ik het zou willen,
Want meer dan dat weet ik niet,
Langzaam aan je in mijn armen nemen,
Zeggen dat het goed is,
Dat we allemaal deze momenten wel eens hebben van tijd tot tijd,
Dat het me spijt dat je verdriet voelt,
In je oren fluisteren wat ik je nooit hardop durf te zeggen,
Dat je kuiten zo machtig zijn als rotsen in branding,
Dat je ogen me altijd blijven verdrinken,
Hoe ik hou van je schuin rechte lippen die al je kromme woorden zo verdomd mooi laten klinken,
Dat ik nog meer dan je eindeloos inspirerende gedachtes, je hart lief heb,
Want jij, leeft met kamers van onmetelijke grootte, er leven universa aan licht in je middelpuntzoekende krachtspier,
Dat de zwaarte je niet trager maakt geen zorgen, mijn engel,
Dan wordt je een middelpuntvliegende kracht,
Ik zal je vertellen over hoe je me op dit moment doet denken aan te snel voorbijvliegende secondes in de lift,
Duizend kussen verhogen tot 3 x 10 ^ 22,
Je iedere adem opvangen en haar nieuw leven inblazen,
Zo zacht mogelijk je rug, armen, schouders strelen,
Terwijl ik een droom vertolk om bij in slaap te vallen,
Daarna nog uren waken over je,
Mocht jij nachtmerries krijgen,
Dan vang ik haar met "ik ben hier, stttttt, het is al goed",
Hoe het precies zou gaan, weten we niet,
Maar ik verwacht zoals nu,
Tijden over gedacht en een voorstelling gemaakt,
Maar jij, jij bent zo veel meer, dan ik ooit kon dromen,
Zwaarder dan en lichter dan ik ooit had kunnen verwachten,
Zou zeggen het voelt alsof je me de wereld geeft tussen vier muren, maar eerder nog voelt zij als het oneindige in dat waar wij na al die tijd, nog steeds mysterie zeggen,
Ik zou niet precies weten wat ik moet zeggen,
Maar als je me geduld geeft, dan geef ik je mijn gevoel,
Ik geef je mijn woord, voelen."

Comments

Popular Posts