"Dat ik je mis, zou een loze uitspraak zijn,
Liever dan dat miste ik je, maar daar heb ik weinig zeg in nog minder aan te kiezen,
Was er keuze dan ging ik voor het zachtjes in bed kruipen en mijn koude voeten langs de rand van het bed laten hangende soort van ik heb je gemist,
Degene die je niet wakker maakt om het te fluisteren maar uren kijkt, naar je ademhaling, geniet van je rust,
Zou ik je gemist hebben, dan miste ik het missen,
Had ik heimwee gekregen naar de geliefde die me liever lief neemt dan voor lief neemt,
Hoe kan een zij van mijn kaliber, in de loop van omstandigheden volledig langs de middenlijn schieten?
Accuraat heb je al mijn kogels onklaar gemaakt, ik raak neer niet meer dan aan, aan.
Dat ik je ken, zou een loze uitspraak zijn.
Liever dan dat kende ik je, sloeg ik het ongekende in een teug achterover, hopend op een delirium, wervelwind zwelt op, ontlading op de rug van geschonken rondes, vang haar op.
Liefste nog mocht ik kiezen, zou ik niet de vraag willen krijgen of ik ooit van je gehoord heb, of ik je ken.
Of ik je ooit over je gelezen heb, interviews, of ik je ooit heb ontmoet, in dat zicht gaat zij uit, op dacht aan.
Maar meer nog dan denken aan je, gedachtes getarterd laten zegevieren, dicht ik je, tegen me aan, alsof het geschreven staat.
Zou ik onze namen in een zin willen noemen, hardop.
Als vanzelfsprekend klinkt zij zonder klanken in dove oren, die perfecte nuance van de trillingen en frequentie, dat kent men niet.
Maar ik wel. Jij wel."
Comments