Yuzu

"Je zegt me, "je geur",
Ik zou je mijn liefde in je oren kunnen fluisteren,
Maar ik wil het moment niet verstoren,
Met woorden die je maar een keer de eerste keer gaat horen,
Zwijgen klinkt zo gepaster wanneer ik in je armen begraven ben,
Zou je willen vertellen,
"Ik lief nog altijd meer jouw geur, 
Zij ruikt naar versgemaaid gras en de ontluikende lente, 

naar een wandeling op het platteland en vallen in een stapel herfstbladeren, 

meer nog naar dennenbomen en regenwatertonnen,
Zij proeft als de lichtglanzende huid na zomerse dagen, 

als bonbons met karamel zeezout vulling,
Meer nog dan dat voelt zij als het gekriebel van zandkorrels tussen je tenen, 

de warmte van een handpalm rustend op mijn wang, 

of het vertrouwen dat wanneer je ademhaling me laat vallen, 

het altijd een keer meer, 

in een zachte droom mag landen, 

dan welk ander wonder ook,
Ze klinkt als de goede zuchtjes, 

dat ik je even vasthouden mag, 

dichtbij me,"
Mocht jij jezelf, toch een enkele seconde door mijn ogen zien, 

dan zou je begrijpen, 
Dat mijn ogen, nooit schoon waren, 

voor zij zich op jou lieten berusten, de reflectie van je eigen ogen, 

zij maakt onzer beide tot wonderschoon, 
Kon jij maar twee seconden, jezelf zien door mijn ogen, 

dan zou je opmerken dat zelf je geur, al is zij niet te zien, 

je behuisd haar beeld als sanctuarium zelve."

Comments

Popular Posts