BANKS31819

"Er is veel wit, ik vraag me af of dat komt omdat het een droom is, of een herinnering gebaseerd op vrije fantasie,
De kastjes, ze waren stuk voor stuk allemaal van mijn grootouders, donker en oud, sommige boekenkasten wel zes meter lang,
Al was verbouwen niet nodig, toch zal het duren, simpelweg omdat ik zo ver ga voor het goed opbouwen van,
Dat ik niet geloof in half werk komt vaak maar half boven water, diepe gronden, van hun wortels ontdoen, kost meer tijd dan ik, je lief, ben,
Er staan geen nieuwe spullen, enkel geschiedenis met een nieuw jasje of likje verf,
Ik hoor mijn vriendinnen zeggen, maar wil je die oude meuk wel? Ja.
Was ik ooit de vrouw die viel voor Ikea waar? Geheid niet, geef mij de rommel, markt of beide,
Vergis je niet in gebruik geweest en tweede hands zijn hele verschillende dingen,
Nooit, wil ik, mijn spiegels, klokken en kastjes opsluiten op zolder,
Zij hebben me immermeer gevormd tot dagelijks in leven,
Mijn hart kan hen niet verstoppen onder lakens alsof zij toegestopt worden, het zijn niet mijn kinderen maar mijn ouders geweest,
De kraak in het opendraaien van, leren dat sloten niet opengaan wanneer jij haastig kracht zet,
Geduld, mijn lieveling, ooit kan ik hen loslaten zullen wij als kinderen in een snoepwinkel het nieuw voor de gloed uitzoeken, 
maar nu, kies ik voor mix van eindeloosheid en vervallen, 
zij staan de witte muren, perfect."

Comments

Popular Posts