"Drapearuine."

"Lees de laatste bladzijde nooit als eerste,
Ik had toch beloofd,
Maar zij, in welke variant dan ook, valt te pletter,
De scherven vertellen over waar het glas sprong vol ongeloof,
Je middernacht maakt mij niets uit, zolang ik op nieuwjaarsochtend de vaat maar mag drogen naast jouw wassen,
Het gehechte heeft zich kamers breed verspreid, het sluimerde erin, de gedachtegang, toen jij stilletjes begon over de deuren die zich verscholen,
Ik heb je nooit om de sleutel gevraagd, of te openen, veronderstelde dat zij niet voor mij bestemd waren, maar de toon van zijn spreken,
Wij huilen allemaal stiekem op de wc van kantoor, en het maakt me niks hoevaak ik je daar moet vinden, als ik je maar naar huis mag dragen en in mag stoppen,
Ik beloofde je minder dan niks omdat zij de afspraak was, maar minder dan was te min, en wij doen toch altijd te veel ons best,
Je ochtenden kunnen me gesloten worden als de middag maar een sluimerende glimlach naar het avondeten mag zijn, 
Ze ligt onder de mat, wacht op niemand anders dan jou wanneer de gang te lang is voor mij dacht en, zij is stil, glanst opdat ze nog nooit gebruikt is om andere of een binnen te laten, 
Of jij een glaasje water mag drinken, trek ieder kastje open en doe alsof je thuis bent,
Het maakt me toch niks waar je in slaap valt, als je maar zucht bij het dromen over wij, 
Het maakt me toch niks waar jou schoenen stilstaan op de mat, zolang zij maar weer stappen zetten,
Jij door mijn gang met de vaste pas loopt, zoals ik voor me zie in gedachte."