Gazza et al - 2

"Je vraagt het clowntje niet te lachen, terwijl je daarvoor toch zeker zelf, naar de show toe kwam,
Vertel mij man achterin, twijfelend, schuifelend op de stoel, waarom heb je een kaartje gekocht?
De stilte van het uitblijvende applaus daverd na, er wordt geen glimlach geforceerd uit fatsoen,
Zij bijt op haar lip. Kijkt in het rond, waar dan, waar dan zit het paar ogen voor mij bestemd,
Na afloop gaat zij niet terug naar haar tent, zij loop de bunes af, trekt iedereen die lijkt op hem aan zijn jasje, meneer meneer, heeft u de mijne gezien?
Soms lijkt het gisteren, dat ik je dacht te zien bij de olifanten, het oor, ik herken het uit duizenden, 
De droom keert telkens terug, zij doet zichzelf voor als herinnering maar ik weet beter, ik heb er nog nooit een in het echt gezien,
Spaar al jaren voor een reisje, zou hem niet opgesloten willen zien zitten, dat hij altijd lopen mag, in de oneindige strekking van beweging,
Meneer, meneer, weet u welke kant het op is, ik ben verdwaald, 
Ze lachen en lachen, af en toe zweer ik dat ik de huig kon zien van deze laar, maar het doet er niet toe,
Zachtjes neurie ik mijzelf slenterend door het doolhof, de spiegel kamer is het uitgangspunt, ik bekijk haar tranen, en vraag haar fluisterend, is dit de weg naar mijn hart? Is dit de weg naar mijn hart?
Ik speel de laatste kaart niet, er kan gegoocheld worden met de illusie wat hij ook wil, 
De magie, het hart, zij kan het overslaan maar nooit weg toveren."

Comments

Popular Posts