KRTNLZR
"Ik wou dat ik een kaarten lezer was. Een tekenaar. Een dromer. Ik wou dat ik creatiever, avontuurlijker, rechter door zee of gedurfder was.
Ik wou dat ik kaarten kon lezen, zodat ik ze zelf tekenen kon, dan kwam op mijn kaart alles te staan, waar ik van droomde, maakte ik rigoureus de wereld enkel in zwart wit en grijs. Had het hoekige kanten en rechte lijnen. Dan was de kaart, beduidend simpeler dan ik. Zij zou geen legenda laat staan een handleiding of woordenboeken nodig hebben om zichzelf verstaanbaar, begrijpelijk of gelezen te voelen. Zij zou een kaart zijn voor elk blind mens. Zij zou een kaart zijn voor elke vreemde. Zij zou een haven midden in de lucht zijn. Dat alles daar met je hoofd in de wolken zou zijn. Je verliefd zou worden als liefde op de eerste gedachtewolk. Dat het er enkel nog toe zou doen of je in hetzelfde weer kan spreken.
Jij, als stapelwolk, en ik ook. Onze woorden zouden briesjes worden die de zijkanten van deze grote wolk kietelen zoals je handen mijn hoofd. Ons glimlachen zou strerrenlicht weerkaatsende zijn. Ons verdriet een stortbui van boeren grond tot leven doen wekkende regen. Er zouden kinderen in de plasjes opluchting springen en kraaien van plezier met hun regenlaarzen. Ons hart langzaam in slaap sussende tijdens de meanderende manieren van de wind, van de intensiteit wisselende oplichtende zonnestralen van de ziel, van de vooraanstaande verschuivingen van de hoge en lage luchtdruk het benauwde en beangstigende maar even redige weergaloos overgeven aan, de grillen van het weer.
Het zou er goed zijn. Niet perfect. Nooit perfect. Maar het zou er goed zijn. Voor een mens als mij, en voor een mens dat op mij lijkt, dat mij begrijpt, dat snachts in mijn hand knijpt om mij te laten weten, dit is echt, wij dromen niet, maak je geen zorgen lief, ik ben hier. Het zou er goed zijn. Voor een mens als jij. Voor een mens waarop je hoopte dat meer was zoals jij. Voor ons. Voor elke virtuoos met altzheimer, elke blinde, vervreemde, idioot. Voor elke vorm die jij of ik ooit in ons genoot."
Ik wou dat ik kaarten kon lezen, zodat ik ze zelf tekenen kon, dan kwam op mijn kaart alles te staan, waar ik van droomde, maakte ik rigoureus de wereld enkel in zwart wit en grijs. Had het hoekige kanten en rechte lijnen. Dan was de kaart, beduidend simpeler dan ik. Zij zou geen legenda laat staan een handleiding of woordenboeken nodig hebben om zichzelf verstaanbaar, begrijpelijk of gelezen te voelen. Zij zou een kaart zijn voor elk blind mens. Zij zou een kaart zijn voor elke vreemde. Zij zou een haven midden in de lucht zijn. Dat alles daar met je hoofd in de wolken zou zijn. Je verliefd zou worden als liefde op de eerste gedachtewolk. Dat het er enkel nog toe zou doen of je in hetzelfde weer kan spreken.
Jij, als stapelwolk, en ik ook. Onze woorden zouden briesjes worden die de zijkanten van deze grote wolk kietelen zoals je handen mijn hoofd. Ons glimlachen zou strerrenlicht weerkaatsende zijn. Ons verdriet een stortbui van boeren grond tot leven doen wekkende regen. Er zouden kinderen in de plasjes opluchting springen en kraaien van plezier met hun regenlaarzen. Ons hart langzaam in slaap sussende tijdens de meanderende manieren van de wind, van de intensiteit wisselende oplichtende zonnestralen van de ziel, van de vooraanstaande verschuivingen van de hoge en lage luchtdruk het benauwde en beangstigende maar even redige weergaloos overgeven aan, de grillen van het weer.
Het zou er goed zijn. Niet perfect. Nooit perfect. Maar het zou er goed zijn. Voor een mens als mij, en voor een mens dat op mij lijkt, dat mij begrijpt, dat snachts in mijn hand knijpt om mij te laten weten, dit is echt, wij dromen niet, maak je geen zorgen lief, ik ben hier. Het zou er goed zijn. Voor een mens als jij. Voor een mens waarop je hoopte dat meer was zoals jij. Voor ons. Voor elke virtuoos met altzheimer, elke blinde, vervreemde, idioot. Voor elke vorm die jij of ik ooit in ons genoot."
Comments