X

Wij spraken niet toen. Enkel blikken werden gewisseld. De strijder aan zijn zijde, vraagt mij, al fluisterend in het oor, 'of ik ooit Nabokov gelezen heb?' Ik schud mijn hoofd. 'Nog even,' gaat hij verder, 'en dan draag je de naam Lolita, heb je enig idee?'
De zwijger doorbreekt het onderonsje laat de Grijze achter zich en trekt voorzichtig aan mijn pink om de aandacht die hij toch al had naar zich toe te trekken.
'Je lacht.' Ik voel haar nog breder worden, 'ik glimlach wel vaker'. 'Nee, ik bedoel,' hij slikt, 'je ogen, stralen vandaag,' hij raakte zowaar perongeluk mijn wang aan. Expres wellicht, het leek verschrikkelijk veel op een streling.
De Toneelmeester neemt mijn schouders, draait me klakkeloos om en verwijderd de ogen van de Zwijger uit mijn gezichtsveld.
'Je bent een ramp in wording met je week worden van gevaarlijke ondoordringbare wegen, heb je gezien hoe je naar hem keek?'
'Nee. Nee. Ik was te druk bezig met kijken hoe hij naar mij keek. Zag je hoe hij naar mij keek?' een zuchtje ontsnapt. 'Ja. En dat is waarom je weg moet blijven.'
Zijn Metgezel is het met hem eens. De Strijders hebben een barrière gevormd, maar het doet er niet toe, ik zag wat er gezien werd, toen de ogen in elkaar gesloten.
Hij stuurt een brief snachts. 'Of ik warm gehouden wordt door de gedachte aan de glimlach?' 'Door de reden voor de glimlach.' 'Intrigerend. Ga ik deze ook te weten komen?' 'Je kent de reden al.'
De Zwijger wordt stil. Wij spraken niet. Wij lazen. 'Ik moet aan je denken. Ik lees een boek. Het doet me denken aan je.' 'Dat zei je al. Ik voel me vereerd. Ik dwaal graag rond in andermans gedachten. Vertel me, wat doe ik daar?'
De Zwijger wordt stil. Wij spraken niet. Tot hij. Alsof het nooit meer onuitgesproken zou.
De Grijze is al lang zo grijs niet meer. De man die zoveel blauw droeg dat hij blauw werd, zit enkel nog in de ogen besloten. En de Zwijger, de Zwijger draagt nu het hart op de mouw.
En het meisje dat Lolita nooit las, is nu een Nabokov vrouw, glimlacht nog altijd even ongegeneerd wanneer hij snachts fluisterd, 'Mag ik je de mijne noemen, van jouw?'