X

"Dat waren wij. Wild. Onbezonnen. Vol van streken. Altijd aan het wroeten in en al spelende door. Maar zo simpel blijf het niet. Altijd.
Dat waren wij. Een twee-eenheid. Een gedeelde slaapkamer. Snachts stiekem nog uren samen Harry Potter lezen en soebatten over in wiens bed vandaag.
Dat waren wij. Als yin en yang. Wat de een niet, kon de ander wel. Wij beschermde elkaar van monsters in de nacht al sluipende uit de kast. Waren overdag piraat en legerbrandweer.
Dat waren wij. Twee fantasten. Die met een ontembare fantasie eindeloos bezig waren de wereld te verkennen.
Wij waren uitvinders van het puurste soort. Kinderen die pepernootbakmachines bedenken zodat sinterklaas en hoofdpiet zich geen zorgen meer hoeven te maken over de gezonken zakken noten, en ieder kind, zeker een gevulde schoen had. Wij vonden het dan gek, dat de juf zei, "je begrijpt het niet, wij moeten zelf pepernoten bakken" dat is helemaal niet logisch, want een klas van 30 kan nooit genoeg, voor alle schoenen.
Wij begrepen het inderdaad niet.
De wereld. Het waarom. Dat soms, jezelf of zijn, niet loont.
Dat waren wij. Twee diep denkende dromers die snachts niet meer wilde slapen uit angst voor het automatisch stoppen van het slaan van het hart of ademhalen van de longen, het leek zo beangstigend dat wanneer het kan ontstaan zonder weet uit puur instinct, dat het ook, zonder enige aankondiging op een dag gaat stoppen.
Dat waren wij. Onvatbaar voor de juffen en meesters, met een humor die niet gewaardeerd, met te veel empathie al op gekheid getest, met eigenaardigheden zoals ze dat noemden.
Dat waren wij. Handen vol. En zuchtjes. Moet je nu altijd. En doe toch eens normaal al turvende door de dagen.
Dat waren wij. Normaal. Onszelf. Gewoon onszelf zoals wij normaal zijn tegen alle lerende krachten in, eigenwijs ten top. Dat zijn wij."