X
"Wij waren op een feestje en ik moest lachen.
Mijn oogjes stonden op half dichtgeknepen maar gedwongen geopend, ik haat het blinder te zijn dan mijn nachtblindheid.
Ik zweer, dat jij het dubbele lijkt van wat je normaal gesproken bent, ik zie het duidelijk.
Hij kijkt één keer. Zijn lip trekt.
De wang verschuift heel eventjes in een bijna bewogen oppervlak. Rakelings langs de roerende rimpel af, verschijnt een lijn.
Hallo, jij. Ik dacht al, dat ik je soms, tussen de regels door zag sluimeren, 'n stiekeme stoute blik die graag opgesloten blijft in wat je nooit uitspreekt. "Wil je mij lezen voordat ik jouw lees?"
Waarom denk je dat ik je hét te lezen gaf... Het was een vraag en een antwoord tegelijkertijd. Ik weet wat ik las, en ik weet wie ik lees. "Begrijp je waarom ik je dít boek gaf, jou?"
"Ik kan het niet lezen. Ik kom niet bij het einde."
Ik weet het toch. Het is onmogelijk eerlijk te lezen waar wij zo graag over liegen. "Ik moest iets meenemen voor je, dus je krijgt het terug."
"Er is geen jouw of mijn meer, als je begrijpt wat, ons, zonder woorden snapt."
Wij zijn op een feestje. Ik heb je allang. Jij geeft niet toe. Ik zoen een ander, het heeft geen zin, talloze glazen aandacht te schenken aan wie toch al dronken op me is. "Ik weet niet of ik er tegen zou kunnen je met iemand anders te zien."
Ik weet, ik weet, wat jij niet weet. De blik. In een oog. Opslag. Als compleet ziedend.
Zelfs als ik ondertussen met je flirt, jij al weet wie er met mij mee naar huis gaat vannacht. Al heb ik je verteld over mij afkeer voor, mijn hekel aan en mijn desinteresse. Het idee dat ik misschien voor de schijn een hand langs zijn arm af laat glijden. Nét iets te hard om z'n grap lach, enkel om te spelen. Ik werd nog nooit zo gelukzalig gestraft.
Wij waren op een feestje en ik danste. Het alleenrecht op mijn heupen heeft hier een dubbele betekenis. Mijn man, jaagt alle jongens weg.
Woorden in de gang gewisseld. "Ik had niet in de gate dat je hier al met iemand was." Ik ook niet. Ik weet wat er is tussen betonnen muren met de vijfde tegenover. Ik weet enkel wanneer je 'n rechtse geeft met de scherpe linkse. En verder is er geen weet voor mijn wetens, waardigheid."
Mijn oogjes stonden op half dichtgeknepen maar gedwongen geopend, ik haat het blinder te zijn dan mijn nachtblindheid.
Ik zweer, dat jij het dubbele lijkt van wat je normaal gesproken bent, ik zie het duidelijk.
Hij kijkt één keer. Zijn lip trekt.
De wang verschuift heel eventjes in een bijna bewogen oppervlak. Rakelings langs de roerende rimpel af, verschijnt een lijn.
Hallo, jij. Ik dacht al, dat ik je soms, tussen de regels door zag sluimeren, 'n stiekeme stoute blik die graag opgesloten blijft in wat je nooit uitspreekt. "Wil je mij lezen voordat ik jouw lees?"
Waarom denk je dat ik je hét te lezen gaf... Het was een vraag en een antwoord tegelijkertijd. Ik weet wat ik las, en ik weet wie ik lees. "Begrijp je waarom ik je dít boek gaf, jou?"
"Ik kan het niet lezen. Ik kom niet bij het einde."
Ik weet het toch. Het is onmogelijk eerlijk te lezen waar wij zo graag over liegen. "Ik moest iets meenemen voor je, dus je krijgt het terug."
"Er is geen jouw of mijn meer, als je begrijpt wat, ons, zonder woorden snapt."
Wij zijn op een feestje. Ik heb je allang. Jij geeft niet toe. Ik zoen een ander, het heeft geen zin, talloze glazen aandacht te schenken aan wie toch al dronken op me is. "Ik weet niet of ik er tegen zou kunnen je met iemand anders te zien."
Ik weet, ik weet, wat jij niet weet. De blik. In een oog. Opslag. Als compleet ziedend.
Zelfs als ik ondertussen met je flirt, jij al weet wie er met mij mee naar huis gaat vannacht. Al heb ik je verteld over mij afkeer voor, mijn hekel aan en mijn desinteresse. Het idee dat ik misschien voor de schijn een hand langs zijn arm af laat glijden. Nét iets te hard om z'n grap lach, enkel om te spelen. Ik werd nog nooit zo gelukzalig gestraft.
Wij waren op een feestje en ik danste. Het alleenrecht op mijn heupen heeft hier een dubbele betekenis. Mijn man, jaagt alle jongens weg.
Woorden in de gang gewisseld. "Ik had niet in de gate dat je hier al met iemand was." Ik ook niet. Ik weet wat er is tussen betonnen muren met de vijfde tegenover. Ik weet enkel wanneer je 'n rechtse geeft met de scherpe linkse. En verder is er geen weet voor mijn wetens, waardigheid."
Comments