VIER
De manier waarop een besteklade, cadeaupapier, schommelbankjes, bierdopjes en half beschreven printpapier, normaal en alledaags lijken, tot zij bijzonder gemaakt worden, door het gezelschap dat in de handelingen naar en van gekarakteriseerd wordt.
Dat er niets nog minder dan niets speciaals is aan wat we nu eigenlijk met al onze tijd deden, behalve haar spenderen, met elkaar.
Het zou begrijpelijk geacht worden dat je vind dat ik absoluut geen logica maak, maar de zaken van het hart, doen dat zelfde, zij kloppen gewoon, met of zonder redenen, als feitelijk gegeven, bewerkstelligt door de dsnkbaarheid, het verlangen, de wil lief te hebben en te raken, de wens zacht te zijn voor de mens in de ander, in een harde wereld, waar wij schuil en geborgenheid zoeken in de armen van onze betere helft.
En alles wat ik nooit kan zijn, ben jij met gemak, en waar ik radeloos van wordt, geen jij mij hoop, en alles wat niet te verwachten is, je blijft me verbazen met je zoetsappige kussen op de littekens van mijn ziel.
Dat dekbedovertrekken vervangen, wasmachines verschuiven, facetimen tijdens schilderen, eieren bakken, de afwas doen en hakkelende bespreken tijdens koffie drinken, zo verdomme simpel zouden horen te zijn, onsignificant en vanzelfsprekend, als een vergeten moment, opdat het in essentie niets voor te stellen zou moeten wezen, maar het gezelschap, waarmee wij de simplistische dagelijksheid van het leven aangaan en haar bevechten hand in hand tot onbaatzuchtige gelukzaligheid van de te spenderen tijd in ballingschap van conventies, maar nooit, alleen.
Dat een voorverpakte salade, afgeknipte broeken, Batman sokken, boordjes van bezwete achtergelaten t-shirts, muziekboxjes en verdwaald kleingeld onder het bed, nooit, zomaar, zonder de glimlach denkende aan jou, voorbij gaan, mijn liefste."
Dat er niets nog minder dan niets speciaals is aan wat we nu eigenlijk met al onze tijd deden, behalve haar spenderen, met elkaar.
Het zou begrijpelijk geacht worden dat je vind dat ik absoluut geen logica maak, maar de zaken van het hart, doen dat zelfde, zij kloppen gewoon, met of zonder redenen, als feitelijk gegeven, bewerkstelligt door de dsnkbaarheid, het verlangen, de wil lief te hebben en te raken, de wens zacht te zijn voor de mens in de ander, in een harde wereld, waar wij schuil en geborgenheid zoeken in de armen van onze betere helft.
En alles wat ik nooit kan zijn, ben jij met gemak, en waar ik radeloos van wordt, geen jij mij hoop, en alles wat niet te verwachten is, je blijft me verbazen met je zoetsappige kussen op de littekens van mijn ziel.
Dat dekbedovertrekken vervangen, wasmachines verschuiven, facetimen tijdens schilderen, eieren bakken, de afwas doen en hakkelende bespreken tijdens koffie drinken, zo verdomme simpel zouden horen te zijn, onsignificant en vanzelfsprekend, als een vergeten moment, opdat het in essentie niets voor te stellen zou moeten wezen, maar het gezelschap, waarmee wij de simplistische dagelijksheid van het leven aangaan en haar bevechten hand in hand tot onbaatzuchtige gelukzaligheid van de te spenderen tijd in ballingschap van conventies, maar nooit, alleen.
Dat een voorverpakte salade, afgeknipte broeken, Batman sokken, boordjes van bezwete achtergelaten t-shirts, muziekboxjes en verdwaald kleingeld onder het bed, nooit, zomaar, zonder de glimlach denkende aan jou, voorbij gaan, mijn liefste."
Comments