X

"En wij wilde niet sterven, dus moesten we overleven.
En wij wilde niet toegeven, dus moesten wij werken tot het tegendeel bewezen was.
Wij wilde niet afgeven op, dus geven we alles vooruit, ook als zij nooit, werkelijk af wordt.
En wij wilde niet herhalen wat het malen van het hart veroorzaakt, dus verwerkte wij iedere slag van hun wieken alsof ze een schop onder onze kont waren, een les, om het beter te leren doen.
En ik wil je nooit kwetsen, maar moet toegeven, soms geeft het af, de druk stond er altijd al op, de stempel is lang geleden tijdens de inprenting gemaakt, en duurt inmens zo veel tijd meer, te kunnen ontdoen van, dan wij in enkele seconden ontdaan waren, overspoeld van, onderdanig aan, opgesloten in, bleken,
En wij wilde van haar, nooit een put, een moordkuil, een loopgraf maken, voor hen die pogingen deden de plekken achter de muren te betreden, maar zeg nu zelf mijn liefste, een mens dat een geweer in het handen gedrukt krijgt in het heetst van de strijd, kan enkel schieten uit angst, de kogels met alle goede bedoelingen van het hart, uit de noodzaak, twee in één schot te beschermen, laat zelden een ziel, onaangeraakt. 
En wij, soms verslagen, soms onoverwinnelijk in het besef, wensen om en om, dat vanzelf zo makkelijk, gewoon altijd, vanzelfsprekend was geweest.
En wij, zullen nooit sterven, opdat het woord, de kunst, het gedachtegoed en de beweging, onlosmakelijk verbonden is, als de geschiedenis mét de toekomst, altijd in één lijn te lezen ."