X

"Noem dit beestje maar bij haar naam, manipulatieve bitch.
De vraag is niet hoe wie waar achterblijft...
Eerder wordt het in twijfel genomen wie minder van het zelf masochisme dat de egocentrische narsist streelt geniet aan het einde. 
En dat, mijn liefste, mijn beste, mijn vriend, zal ik nooit zijn.
Het is immers simpeler dan de onmogelijkheid van welke langste morgen dan ook. 
Het schijnt gemakkelijker te zijn dan het kasteel uit te lezen want mijn eigen gebruiksaanwijzing had jij al voor de Kafka goed en wel het andere eind van de kaft bereikte laat staan de Kant. 
En het is niet dat het dat ik niet blind duft te vertrouwen op, het is de angst die zo vlijmscherp voor zich kan zien dat de botte waarheid zelfs lijmstof kan doen ontdoen aan de sterkste fundering, de ribben zijn enkel een kooi voor het beest, mijn hart. 
Mijn hart, geef er niks om, niks meer of meer dan alles, en alles lijkt niets te zijn voor de absolutie die nooit absoluut zeker blijkt. 
Dat zij met tijden, een monster is, uithaalt naar alles en iedereen om haar heen. 
Ik weet toch, dat passief agressief niet in het laantje past van een vrouw die wanhopig zoekt naar een einde dat de weg naar haar hart niet eindigt alsof het enkel doodlopend was. 
Ook als het wel zo is. 
Ook als het altijd al zo was.
Noem het wat je wil.
Dom, onbezonnen, dwaas, gemeen, misbruikend, afwachtend, onderdanig, ontkennend, overgeleverd aan...
Ik vind het toch, allemaal even romantisch.
Noem het beestje maar bij de naam, een wanhopig tot over de oren onmogelijk waanzinnig verschrikkelijk verliefd hartje. 
En of zij dan een duivel of een engeltje mag zijn, zij is de jouwe...
Zij is de jouwe..."