4.

We doen alsof we thuis zijn in de roze wolken. 

Houden niet elkaar alleen maar onszelf voor de gek, 

we leven niet in een lichtgekleurd wolkendek. 

De zachte watten strelen niet, 

ze stelen de 'wat en' in het gesprek. 

Wij begeven ons in het midden van een cumulonimbus. 

Opeenstapelingen van gedachten die dicht en als storm, 

ons in de vooraf opgestelde rationele uitstippelingen, 

domweg impulsief laat afslaan. 

Kwamen er maar meer bussen voorbij gevlogen hier. 

Dan vertelde ik je geen halve waarheid met gedeelde leugens. 

Eerlijk waar? 

We zijn de aardse nietigheid ontstegen. 

Bewegen in een ruimte van eindeloosheid die geen tijd of grenzen meer kent. 

We begeven ons niet in, leven niet in, zijn geen onderdeel van dit universum. 

Onze alles omvattende absolutie omhelst heel al strekkingen van ontzaglijke afstand, 

toch valt het samen, 

wij zijn vice versa hét universa.

Hahahaha

Like this? Like us! Thanks :))

www.facebook.com/carmen.verduyn