Statusfright

Terwijl het tikken op het toetsenbord doorgaat als ritme van desinteresse,
Kies ik de uitgesproken woorden zorgvuldig,
Ik heb handschoentjes aan om zijn antwoorden mee op te pakken,
De angst om gebeten te worden in de uitslag van zijn tikken overheerst me,
Hij verteld me over de drie scenario's, ik knijp bij iedere zinsafbreuk even in mijn pols,
De situatie klinkt in mijn oren als een film, maar ziet eruit als een script zonder plot,
Wie had gedacht dat de zoetheid van serieus genomen worden, zo'n zure nasmaak zou achterlaten?
Plotseling verbreekt zijn aanraking mijn afstand,
We gaan het hier eens even bekijken, zegt hij, maar eigenlijk bedoeld hij, laat me eens voelen hoe dit beestje in elkaar steekt,
Hij geeft papieren mee, die ik inruil voor stickers, pasjes en afspraakkaarten,
Ze scannen, tappen en knippen mijn binnenste naar buiten,
Kun je ook even op je buik gaan liggen zodat ik je rug kan bekijken?
Hartslag, ze vroeg al naar mijn hand, wat gaat ze stellen wanneer ze de uitvergroting van onze wervelwind ziet?
Ik verschuil me in roerloosheid, ze draait er omheen.
Terwijl ze me gerust probeert te stellen verteld ze over de procedures, vraag me af of dat ook procedureel is?
Wanneer ze je bellen, gaat ze verder, slik.
Ik heb een afspraak over twee weken zeg ik, waarom zouden ze bellen?
Oh nee, automatisme, lacht ze, maar mochten ze je nu bellen, ik heb wat extra materiaal toegevoegd voor een volledig beeld.
Dus vergeet niet je telefoon in de gate te houden.
Trek mijn bh, shirt, jasje aan, broek dicht ritsen. Deur dicht, telefoon, uit.
Bel me maar niet, ik ben er niet klaar voor, tijdens de afspraak was de afspraak.