魂に触れます - Tamashī ni furemasu
"Er worden offers geleverd,
Alsof deze slag ons laatste avondmaal was,
Pijns over de waarde van genot aan pijniging,
Wanneer is de tastzin omgezet in aanraking?
In retrospectie, zie ik de jaren voorbij vliegen,
Onze toekomst begeeft zich in het verleden,
Je vraagt me, "zit je opgesloten in geschiedenis?"
Ik beweer van niet,
Maar heb me als klein kind door de ketens laten omhelzen,
Zij houden mijn niet vast, ik hen,
Verbinden is geen probleem, het hechten daar huizen de demonen,
Ik betaal al te graag tol voor de snelweg naar ontbinding,
Echter heb ik nog nooit loslaten kunnen betalen,
Het zijn de kostbare herinneringen,
Die me dagen tot bevragen van iedere intentie,
Ik wil je nooit intentioneel afschermen vanuit bescherming voor het zelf,
Iedere zegel op mijn lippen geplakt,
Je breekt ze open met je ogen,
Pakt woorden aan die ik niet in laat staan uit kan laten,
Iedere lieveminnekozing een kogel in mijn verdediging,
Je zou iedere kwetsuur verzorgen,
Strelen tot je helende aanraking mijn ziel ten delen laat vallen,
In de puzzel van erende ontbering opbreken,
Als halve zool, zou ik de beren op de weg geteld hebben,
Maar in het zetten van stappen, puur,
Weegt tellen niet tegen je vertellingen op,
Ik raak de tijd kwijt, koningin der aandacht voor detail,
Onthoud de data niet meer, enkel de momenten,
Het overslaan van ademhalingen en waar je mijn lichaam aanraakte,
Zonder besef dat zij niet naakt is, enkel mijn ziel,
Trillend als een hunkerende maagd,
Voelt elke lichte aanraking van je vingertop langs mijn slaap,
Als de brandende angst voor de gelieve niet uit te spreken gedachten,
Laat de pracht van romantiek, haar opslokken,
Onaanraakbaar in de uitgesproken onuitspreekbaarheid."
 |
| Scared to leave my hand open. |
Like this? Like us! Thanks :))
Comments