"Apollo ruiker."

"Dat Proust het bij het verkeerde eind had, ik zegt niet dat zij vast zou moeten staan, maar het open, 
De discussie, laten wij haar vallen,
Ik wil je de woorden van de tong bijten, ieder vraagteken afbreken tot zij enkel een komma lijkt,
Opdat het gesprek altijd lopen blijkt, wanneer de wandelgang haar naam blijft noemen, wanneer de gang je stappen echoot,
Hier loopt de ongetrouwde echtgenoot, het niemandsland van haar hand, in, vast houden, 
Hoeveel we ook uitgesloten wordt het enige dat besluit, zijn de sloten waar wij niet aan sleutelen,
Dat de deur nooit in een keer sluit, wanneer jij haar niet met geweld dicht trekt, liever toch, tegen de huid aan, ik smeek je,
Druk zonder einde op de knoppen, laat het rinkelen van haar geluid nooit en te nimmer over gaan, opdat het de potten niet schaad als de vaas gevuld is,
De vorm maakt haar niets, zoals zij maar mag kiezen tussen bloeien en bloedden, 
De vorm, zij houdt alles in,
En toch, altijd, de vorm, maakt haar niets."