OLIFANT VS HUIS T 1-0

En het toont zich,
Ik zie je niet zoals ik je zag,
Ik grijp terug op alle dingen waar ik zeker van was,
Iedere dag blijf ik onderwater,
Als de nacht maar mag verdrinken in ontwetendheid,
Geef mij de dromen van een peuter,
Ik smeek je, ik was nooit zo eenzaam in alleen zijn, 
Al mijn nachten smaken als ontvankelijk zijn voor,
Het kijkt alsof zij het een beetje duidelijker ziet nu, er is geen twijfel meer mogelijk,
Ik zei je toch dat wij nooit achteraf zouden moeten kijken, ik zei je toch dat ik niet zo sterk was als ik leek,
Je had het beloofd, maar ik wist beter, hoorde de oorverdovende stilte van mijn gedachten,
Want als ik het jouwe hier zie,
In het hulst, van de nacht, de nacht dat jij hier huist,
Het duister schijnt mijn licht kapot,
Mijn lichaam mist haar ramen,
Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet,
Mijn glimlach snakt naar adem,
Gevangen in het spookhuis der kwade dagen, ik blijf oneindig dwalen,
Ik smeek je ontneem mij van de spiegeling, alsjeblieft, sla mij gade de genade zij heeft mij tuk, 
Ik ga haar toch niet overleveren, opgeven, niemand komt haar halen, niemand roept haar naam,
Tref mijn smeekbede, vergeef me toch mijn blaam, want niemand komt haar halen, en niemand roept haar naam, ik laat haar gaan.
Ik laat haar gaan.